.Τη σατιρα πότε τη δεχόμαστε και πότε την απορρίπτουμε σαν υποκινούμενη.
Η λεγόμενη προοδευτική διανόηση με το λεπτό χιούμορ και τα ευαίσθητα γούστα έχει επιβάλλει ασυναίσθητα στην Ελληνική κοινωνία τη δική της σκέψη παρουσιάζοντας το αστείο , το εξυπνακιστικο και το χιούμορ πάντα με τη δική της οπτική και τα δικά της στανταρ.
Κλασσικό παράδειγμα η σχολή που έχει δημιουργηθεί από τον γλωσσοπλαστη και πρώην εθνικό γελωτοποιό Λάκη Λαζόπουλο ο οποίος θεωρείται ο πατέρας αυτής της σατιρικής σχολής .
Ο σαρκασμός μαζί με χαρακτηρισμούς χρησιμοποίηση επιθέτων και χλευασμό πολιτικών αντιπάλων όπως και ανθρώπων που αποτελούν εύκολο στόχο με γενετικές η διανοητικές αδυναμίες είναι βούτυρο στο ψωμι του καλλιτέχνη που δε χάνει ευκαιρία να τις σατιρίσει.
Εύκολα μπορεί κάποιος να χαρακτηρίζεται τηλεβιβλιοπωλης , άλλος κοντός , άλλος γκαντεμης , άλλη παρδαλη που σκοπό έχουν να περάσουν στο υποσυνείδητο του τηλεθεατή το μήνυμα που θέλει ο καλλιτέχνης.
Αν βέβαια με τον τρόπο αυτό σπιλωνονται χαρακτήρες , χαλάνε καριέρες ή δημιουργούνται ψευδείς εικόνες αυτό δεν ενδιαφέρει το δημιουργό ο οποίος μοιάζει να εκτελεί αποστολή.
Όλα αυτά τα χρόνια η άκομψη , σκληρή , μέχρι και στρατευμένη σάτιρα δεν έδειχνε να ενοχλεί τους συμπαθούντες το Λάκη που απολάμβαναν το θέαμα της ανθρωποφαγίας που είχε επιδοθεί για μεγάλο διάστημα.
Τα τελευταία χρόνια όμως της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ και την παγιωμένη αντίληψη στην κοινωνία ότι μια κυβέρνηση πάντα πρόσφερε δυνατότητες στους γελοιογράφους και σε αυτούς που γράφουν τις επιθεωρήσεις προέκυψε και σάτιρα ενάντια στον ηγέτη και τους συν αυτώ.
Πολλοί γελοιογράφοι με μπροσταρη τον Αρκά εκμεταλλευόμενοι τις ανακολουθίες , τις παραλήψεις και τις υποσχέσεις σατιριζαν τον αρχηγό και τον ηγέτη που ήταν υπεράνω κριτικής.
Κάτι το ανήκουστο για τα αριστερά ιδεώδη αφού ο ηγέτης λειτουργεί ελέω Θεού πως ήταν δυνατόν ένας κοινός θνητός να έχει το κουράγιο και το θράσος να τον σατιρίσει και να αναδείξει τα αδύνατα του σημεία.
Αυτός που αποτόλμησε αυτή την πρόκληση πρέπει να στοχοποιηθει και να τιμωρηθεί.
Ακολουθώντας λοιπόν το δόγμα Πολακη ” να βάλουμε μερικούς στη φυλακή για να κερδίσει ο Τσίπρας τις εκλογές ” με μαζικό και στοχευμένο τρόπο προσπαθούν να βγάλουν την ελεύθερη φωνή από τη μέση.
Με μαζικές αναφορές και παράπονα στο καπιταλιστικό φεις μπουκ κατάφεραν να αναστείλουν τη δυνατότητα του Αρκά να δείχνει την τέχνη του που δεν τους ήταν αρεστή.
Γνωρίζοντας τη δύναμη του διαδικτύου και πόσο αυτό έχει διεισδύσει ακόμα και σε απολιτικ άτομα θεώρησαν ότι είναι δημοκρατικό να φιμωσουν μια φωνή που δεν έλεγχαν δείχνοντας τον πραγματικό τους εαυτό.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι αυτός ο τρόπος η αναφορά παραπόνων και μαζικών μηνυμάτων στο φεις μπουκ με σκοπό κλείσιμο ενοχλητικών λογαριασμών δεν αφορά μόνο τον Αρκά αλλά και αρκετούς άλλους που έχουν το θάρρος της γνώμης τους και που το τελευταίο διάστημα έπεσαν θύματα τέτοιων δημοκρατικών μεθόδων.
Ας μην ξεχνούν αυτοί οι οποίοι μετερχονται τέτοιων πρακτικών ότι η ανωνυμία που πολλές φορές προσφέρει το διαδίκτυο τους δίνει τη δυνατότητα να γίνονται εν κρυπτω καταδότες , κάτι σαν πληροφοροδοτες ή αλλιώς ρουφιάνοι που θυμίζει άλλες σκοτεινές περιόδους.
Το παράδοξο λοιπόν αυτοί που μέσα από τις ολοκληρωτικές ιδέες και σκέψεις τους αν μπορούσαν όχι μόνο θα έλεγχαν ή θα έκλειναν το φεις μπουκ αλλά θα διέκοπταν ακόμα και το Ίντερνετ.
Οι προσπάθειες που έκαναν να αλώσουν τον τύπο , να κλείσουν τηλεοπτικούς σταθμούς , να ανοίξουν άλλους και η δημιουργία εκδοτών και καναλαρχών φίλα προσκείμενους σε αυτούς έδειξαν ανθρώπους που την ελευθερία του τύπου και της έκφρασης γνώμης την αντιλαμβάνονται μέσα στα δικά τους μέτρα και σταθμά.
Αυτοί που αναφέρονται συχνά στην δημοκρατία και θεωρούν εαυτούς υπερασπιστές της ας γνωρίζουν ότι ο πλουραλισμός είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της και ανάγκη να ακούγονται ακόμη και η μη αρεστές φωνές.
Ας μην όμως ξεχνούν όσοι έχουν τέτοιες αντιλήψεις με στοχοποίηση και εύρεση εχθρών ότι ο Βολταίρος και ο Διαφωτισμός που κατά το δοκούν αναφέρονται και επηρέασε την ελεύθερη σκέψη στην Ευρώπη έλεγε “διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα να το λες”.