Μόνο το θάρρος είναι αρκετό; 

Προς σοφίᾳ μεν έχειν τόλμαν μάλα σύμφορον εστι, χωρίς δε, βλαβερή.

Θέογνις, 6ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής.

Πολλοί εντός και εκτός Ελλάδας επαινούν τον κ. Τσίπρα και τον κ. Ζάεφ για το θάρρος που επέδειξαν να υπογράψουν την  συμφωνία που θα λύσει τα προβλήματα που θα δημιουργήσει στην Ελλάδα η ΠΓΔΜ με το όνομα που θα έμπαινε στο ΝΑΤΟ στην Ε.Ε και σε όλους τους παγκόσμιους οργανισμούς.  

Εξυμνούν το προσωπικό θάρρος που επέδειξαν οι δύο ηγέτες που  κάποιοι τους προτείνουν και για Νόμπελ επειδή αγνόησαν την άρνηση της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών τους . 

Οι  ηγέτες τις Ευρώπης θεωρούν ωφέλιμη την συμφωνία για τα συμφέροντα τους που είναι άμεσα πραγματοποιήσιμα και ορατά, γιαυτό με επιμονή και πίεση επεδίωξαν την πραγματοποίηση της.   

 Σκοπός μου δεν είναι να επικρίνω ή να επαινέσω  τώρα την συμφωνία αν θα αποδειχθεί στο μέλλον ωφέλιμη ή επιζήμια για τον Ελληνικό λαό γιατί αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, κυρίως από τα συμφέροντα των ξένων και από τις συμπεριφορές των δύο λαών καθώς και των εκάστοτε ηγεσιών τους.

Σκοπός μου είναι να σχολιάσω το θάρρος και την επιμονή που είχε ο Έλληνας πρωθυπουργός να υπογράψει την συμφωνία και να ισχυρίζεται πως η  απόφασή του ήταν απόλυτα σωστή και να την προβάλει ως επίτευγμα επιτυχίας. 

Όπως όλοι λένε το  θάρρος που επέδειξε ήταν εκείνο που οδήγησε στην λύση και μάλιστα να δικαιούται και βραβείο Νόμπελ.

Ας δούμε όμως τι σημαίνει η έννοια θάρρος και αν είναι αρκετό στον ηγέτη να παίρνει μόνος του αποφάσεις για πολύ σύνθετα και εξειδικευμένα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της χώρας του :  

Θάρρος  σημαίνει η ψυχική δύναμη ενός ατόμου  που την χαρακτηρίζει η περιφρόνηση του κινδύνου, η απουσία φόβου στην αντιμετώπιση μιας δύσκολης κατάστασης που ακολουθούν σοβαρές συνέπειες αν αποτύχει. 

Το θάρρος επομένως είναι ψυχική δύναμη του κάθε ατόμου που το όφελος ή  οι συνέπειες της πράξης αφορούν το άτομο ή αν είναι ηγέτης αφορά το σύνολο του λαού του. π.χ στην μάχη το θάρρος ενός στρατιώτη εκτιμάται και κρίνεται με άλλα κριτήρια και με άλλα του στρατηγού που έχει να δώσει λόγο για το σύνολο της ζωής των στρατιωτών του. 

Ο στρατηγός λοιπόν ή ο ηγέτης εκτός από θάρρος πρέπει να έχει γνώσεις και  φρόνηση,  και να έχει αποκτήσει την  εμπιστοσύνη των στρατιωτών ή του λαού του αντίστοιχα,  αυτό επιτυγχάνεται με τις εμπειρίες τις γνώσεις και τα προσόντα που θα έχει να επιδείξει από το παρελθόν του.  

Σε ένα λοιπόν τόσο σημαντικό εθνικού βεληνεκούς ζήτημα που ο λαός βλέπει εμφανή μονάχα τα συμφέροντα των ξένων που έχουν τους δικούς λόγους να εξυμνούν το θάρρος των δύο ηγετών χωρίς  εμπειρίες και ειδικές  γνώσεις πως να εμπιστευτεί την λύση του θέματος μόνο το θάρρος δύο ατόμων;   

Ο λαός αποκαλείται από τους ηγέτες σοφός όχι χαζός και οι αποφάσεις του πάντα σοφές, αν οδηγούν σε λάθος ή σωστό αποτέλεσμα αυτό εξαρτάται από την σωστή ενημέρωση που έχει από τις ηγεσίες τον τρόπο  υλοποίησης των αποφάσεων του και όχι από την έλλειψη της σοφίας του.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως με μοναδικό προσόν το θάρρος ο ηγέτης δεν πρέπει να αποφασίζει μόνος του για ζητήματα δύσκολα γιατί δεν αφορούν μόνο το άτομο του, αν το κάνει ούτε δημοκρατικό ούτε σώφρον θεωρείται.