Τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, μετέτρεψαν την κάποτε υψηλή Τέχνη της φωτογραφίας, σε ένα παιγνίδι της καθημερινότητας, κακόγουστο πολλές φορές.
Αυτός είναι και ο λόγος που εξέλιπαν στις μέρες μας οι φωτογράφοι, οι επαγγελματίες εννοώ. Τα τελευταία χρόνια άρχισαν να βάζουν λουκέτο τα φωτογραφεία, το ένα κατόπιν του άλλου. Απέμειναν μόνο εκείνα που βγάζουν φωτογραφίες για ταυτότητες και διαβατήρια. Και ως πάρεργο για κάποιους, οι φωτογραφήσεις κοινωνικών εκδηλώσεων, γάμων δηλαδή και βαπτίσεων, όταν δεν είναι σε ισχύ κάποια “καραντίνα”.
Χθες, αποχαιρετήσαμε έναν από τους πιο γνωστούς επαγγελματίες φωτογράφους του Ηρακλείου, τον Νίκο Μαλτεζάκη. Το “φλάς” του δεν θα αστράψει ξανά μεταξύ μας, και η φωτογραφική του μηχανή, που αποτελούσε μόνιμη επέκταση του χεριού του, αποτελεί πλέον ενθύμιο των συγγενών και των φίλων του.
Ήταν αδύνατο να φανταστείς το Νίκο, χωρίς να κρατά τη μηχανή του στο χέρι. Ήταν αδιανόητο να πάει κάπου χωρίς αυτήν. Σίγουρα, και τη νύχτα όταν κοιμόταν, δίπλα του θα την είχε, για να φωτογραφίζει τα όνειρά του…
Δεν χρειαζόταν να σε ρωτήσει, όταν τον συναντούσες, αν ήθελες να σου βγάλει φωτογραφία. Τον ήξεραν όλοι. Και οι περισσότεροι, μόλις τον έβλεπαν μπροστά τους, καλού κακού, έπαιρναν πόζα χαμογελαστή, αφού το “κλικ” το θεωρούσαν δεδομένο.
Και τον ήξεραν όλοι, και τον συμπαθούσαν. Άρεσε ο τρόπος του, το γλυκό και ευγενικό παρουσιαστικό του, το μόνιμο, θλιμμένο πολλές φορές, χαμόγελό του.
Πότε προλάβαινε να βρίσκεται πάντοτε παντού, μόνο εκείνος κι ο Θεός το ήξεραν! Δεν υπήρχε παλαιότερα εκδήλωση, χωρίς τον Μαλτεζάκη να απαθανατίζει στο φιλμ της μηχανής του, πρόσωπα και γεγονότα.
Είχα την μεγάλη τύχη να ζω μέσα στις εφημερίδες, όταν εκείνες είχαν ένα πολύ σημαντικό ρόλο να παίξουν στην καθημερινότητα των πολιτών. Όταν λοιπόν είχε χαθεί κάποιο γεγονός, όταν οι άλλοι φωτογράφοι δεν πρόλαβαν να το αποτυπώσουν ή δεν το έκριναν σημαντικό, τρέχαμε στον Μαλτεζάκη. “Βρε Νίκο, μήπως ΄έπιασες΄ τον τάδε, γιατί δεν τον έχουν οι άλλοι;”. Σκάλιζε αυτός τις φωτογραφίες του, που δεν είχαν προλάβει ακόμη να στεγνώσουν από το εμφανιστήριο, και σου έδινε τη φωτογραφία που αναζητούσες!.. Με ανταμοιβή ένα χτύπημα στην πλάτη, κι ένα φευγαλέο χαμόγελο ικανοποίησης.
Αυτός περίπου ήταν ο Νίκος Μαλτεζάκης, που κίνησε κι εκείνος για τους ουρανούς… Είμαι βέβαιος πως αυτό το μακρινό ταξίδι θα το κάνει με ευχαρίστηση, γιατί εκεί πάνω ξέρει πως θα συναντήσει πάρα πολύ κόσμο.
Όταν βλέπουμε αστραπές στα ουράνια, μάλλον θάναι το φλας του φίλου μας του Νίκου, που θα έχει πλέον όλο το περιθώριο να βγάζει το άχτι του, φωτογραφίζοντας τους πάντες και τα πάντα…
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019