Της Ελένης Μανιωράκη – Ζωϊδάκη
Η θανατική καταδίκη δια σταυρώσεως, ήταν ένα φρικτό μαρτύριο που επέβαλλαν οι Ρωμαίοι στους κατακτημένους λαούς, προς τιμωρία και παραδειγματισμό.
Ο σταυρικός θάνατος όμως, ήταν συνυφασμένος με την θρησκεία από αρχαιοτάτων χρόνων. Έτσι από αρχαίες θρησκείες προκύπτουν δεκαπέντε εσταυρωμένοι (θεοί, ημίθεοι, γιοι των θεών, προφήτες απεσταλμένοι που σταυρωθήκαν για τη σωτηρία του κόσμου και στην συνέχεια αναστήθηκαν.
Ο σταυρός λοιπόν ήταν συμπαντικό σύμβολο από αρχαιοτάτων χρόνων.
Είναι η φιγούρα του ανθρώπου σε πλήρη έκταση.
Η κατακόρυφη γραμμή είναι η ουράνια, η πνευματική.
Η οριζόντια είναι η γήινη, η λογική,
Για τους Αιγυπτίους ο σταυρός συμβόλιζε την αθανασία , την μέλλουσα ζωή , την κρυμμένη σοφία, το κλειδί για τα μυστήρια της ζωής και της γνώσης.
Για τους Κινέζους ο σταυρός μέσα στο τετράγωνο ήταν το σύμβολο της ζωής.
Για τη θρησκεία των Μάγια ο σταυρός ήταν το δέντρο της ζωής και της θρέψης.
Για τους Ινδούς εξακολουθεί να είναι «τα τσάκρας»η επέκταση του όντος.
Μα και για τους Ινδιάνους ήταν ιερώτατο σύμβολο.
Ο ελληνικός (Μινωικός) σταυρός είναι ο ισόπλευρος.
Η οριζόντια πλευρά συμβολίζει το υλικό το γήινο, ενώ η κάθετη τα θεία πεδία.
Το δε σημείο τομής συμβολίζει την ένωση του θείου με τον γήινο.
Η κάθετη συμβολίζει την τάση του νου και της ψυχής για νέα ανύψωση.
Γι’ αυτό ο Πλάτων ορίζει το σταυρό σαν τον δημιουργό που χωρίζει τον κόσμο σε δύο μέρη και τα ενώνει ξανά. με έναν άλλο.
Εννοείται βέβαια ότι η κάθετη πλευρά επεκτείνεται και διαπερνά τα έγκατα τη γης, και φθάνει στα παλάτια του Πλούτωνα και της Περσεφόνης, ενώνοντας το υποχθόνιο, με το αιθερικό.
Παράλληλα όμως κατά τα Αρχαιοελληνικά Μυστήρια ο σταυρός ήταν το σύμβολο της θυσίας, ο δε εσταυρωμένος ήταν ο οικιοθελώς θυσιαζόμενος υπέρ του συνόλου των ανθρώπων.
Κλασσικό παράδειγμα ο Προμηθέας, ο οποίος σταυρώθηκε εκδηλώνοντας έτσι την αγάπη του προς τον άνθρωπο χαρίζοντας του την γνώση για την χρήση της φωτιάς.
Εκτός του Προμηθέα ο Ορφέας είναι μια ελληνική μορφή που ως εσταυρωμένος αποτελεί ένα επί πλέον αρχέτυπο που έκλεψαν οι Ιουδαιοχριστιανοί για να κατασκευάσουν την ιστορία του δικού τους θεού.
Είναι φυσικό λοιπόν η εικόνα του εσταυρωμένου να συγκινεί τους Έλληνες αφού κουβαλούν στα γονίδια τους υποσυνείδητες θαμμένες μνήμες αλλά και όλους τους λαούς αφού ο σταυρός δεσπόζει σε όλες τις θρησκείες από αρχαιοτάτων χρόνων. Ο σταυρικός θάνατος των Θεών όμως ήταν γνωστός σε όλους τους αρχαίους λαούς. Τέτοιοι μονογενείς υιοί των Θεών αρχαίων θρησκειών ήταν
Ο Διόνυσος – Απόλλων-Ζευς για τους Έλληνες
Ο Ώρος κι Όσιρις για τους Αιγυπτίους
Ο Άτυς θεός ήλιος της Φρυγίας
Ο Μίθρας, για τους Πέρσες.
Ο Βράχμα, ο θεός δημιουργός της Ινδουιστικής
Τριάδας: Βράχμα-Βισνού-Σίβα
Ο Κρίσνα για τους Ινδούς
Ο Βάαλ για τους Βαβυλωνίους
Ο Χριστός για τους Χριστιανούς.
Κι οι απορίες ακόμη άλυτες.
Γιατί ήταν όλοι μονογενείς υοί των Θεών;
Γιατί γεννήθηκαν όλοι κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο:
Γιατί όλοι γεννήθηκαν από παρθένες σε σπήλαιο;
Γιατί είχαν 12 μαθητές;
Γιατί σταυρώθηκαν, πέθαναν και μετά από τριήμερη ταφή
αναστήθηκαν.
Όλα αυτά που με θέρμη γιορτάζουμε κι αποτελούν τώρα πια μέρος της ελληνικής παράδοσης είναι οι ρίζες μιας κλεμμένης αρχαιοελληνικής παράδοσης που κουβαλούν οι Έλληνες σε αρχέτυπες μνήμες.
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ
(δασκάλα, λογοτέχνις)
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019