Από την ιστορία γνωρίζομε τις δύο κύριες μορφές που αποκαλούμε φασισμό: τον μαύρο και τον κόκκινο φασισμό.
Ως μαύρο φασισμό εννοούμε την μορφή του πολιτεύματος του Μουσολίνι και του Ναζισμού της Ναζιστικής Γερμανίας του Β΄ παγκοσμίου πολέμου του Χίτλερ.
Και οι δύο αυτές μορφές φασισμού χρησιμοποιούν ως μέσο για την επικράτηση τους στην εξουσία τον εθνικισμό, δηλαδή την συναισθηματική φόρτιση της μάζας να την κάνει να πιστεύει πως ως φυλή και λαός είναι γενετικά ανώτερη έναντι των άλλων λαών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι του ναζισμού που πίστευε η μάζα στην καταγωγή της από την Άρια φυλή, ως Άρια φυλή ονόμαζαν την φυλετική διάκριση που επικράτησε στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα για να περιγράψει τους λαούς των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών.
Οι Ναζιστές είχαν την πεποίθηση ότι οι αρχαίοι πληθυσμοί που μιλούσαν ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, αυτοί και οι απόγονοι τους αποτελούσαν μια ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων και τελικά ο όρος ως Άρια φυλή συνδέεται κυρίως με τον ναζισμό και τον ρατσισμό.
Για να δικαιολογηθεί ο Χίτλερ στους Γερμανούς το 1940 πως είναι δυνατόν οι Έλληνες να πολεμούν με τόση γενναιότητα, τους έλεγε πως οφείλεται στην ίδια καταγωγή τους με τους Γερμανούς δηλαδή από την ινδοευρωπαϊκή φυλή
Κόκκινη μορφή φασισμού θεωρούμε τoν φασισμό που χρησιμοποιεί ως μέσο επικράτησης στην εξουσία την ανωτερότητα των ιδεών του με το κόκκινο χρώμα των συμβόλων του , και την επιβολή τους με ριζοσπαστικό αιματηρό τρόπο όπως έγινε στην Ρωσική «επανάσταση» επί Στάλιν στις αρχές του 20ου αιώνα.
Οι Σταλινικοί ή οι μπολσεβίκοι πίστευαν πως έναντι οιαδήποτε μορφής πολιτεύματος ανώτερο όλων είναι ο κομουνισμός και πρέπει να επικρατήσει δια πυρός και σιδήρου .
Σήμερα από τις παραπάνω μορφές φασισμού δεν απειλούνται ιδιαίτερα οι χώρες της Ε.Ε, από αυτό όμως που ταλανίζονται σήμερα οι κοινωνίες είναι η μορφή του φασισμού αδιακρίτως χρωματικού συμβολισμού σε άτομα ή ομάδες που θέλουν να επιβάλλουν τις απόψεις τους με οποιοδήποτε τρόπο θεωρώντας τις ως σωτήριες και αλάθητες.
Σήμερα οι όροι «φασισμός» και «φασίστας» χρησιμοποιούνται πολλές φορές για να χαρακτηρίσουν πρόσωπα, θεσμούς ή καταστάσεις που μπορεί να μην έχουν καμιά σχέση με την αρχική έννοια του όρου.
Έτσι προσδιορίζεται ως «φασισμός» γενικά κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα, συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των ανθρωπίνων σχέσεων.
Η υπερβολική χρήση αυτού του δεύτερου ορισμού έχει εν μέρει υποκαταστήσει τον αρχικό ορισμό (ότι φασισμός είναι μόνο η ονομασία του κινήματος του Μουσολίνι του Χίτλερ και του Στάλιν).
Αυτή η παρδαλή μορφή φασισμού που δεν χαρακτηρίζεται από το χρώμα της ταλανίζει σήμερα όλες τις κοινωνίες και δυστυχώς παντού ενδημεί είτε ως ατομικές συμπεριφορές είτε ως συμπεριφορές οργανωμένων συνόλων ανεξαρτήτως πολιτεύματος, θρησκείας, λαού και χρώματος ανθρώπων.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019