Ο «Βουκολές»
Τοπωνύμιο-τοποθεσία στο κέντρο του οικισμού Αγίου Ιωάννη Αμαρίου και συγκεκριμένα, το τμήμα από την παλιά Βρύση έως το δρόμο με τα σκαλιά που κατεβαίνει από την εκκλησία των Τεσσάρων Μαρτύρων.
Η λέξη βουκολές σχετίζεται με τη λέξη βουκόλος, που προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη βοϋς = βόδι, που σημαίνει ο βοσκός βοδιών και γενικότερα ο βοσκός, αλλά και πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας. Υπήρξε και Χριστιανός Άγιος, ο Άγιος Βουκόλος, ένας εκ των πρώτων Επισκόπων της Σμύρνης και εορτάζει στις 6 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο. Ο κόσμος λέει ότι οι βουκόλοι είναι τεμπέληδες, ότι δεν δουλεύουνε πραγματικά. Αργότερα, η εκκλησία του Βουκόλου ήτανε ο τόπος όπου εκλέγονταν οι Πατριάρχες της Αλεξάνδρειας, ως η παλαιότερη εκκλησία στην πόλη.
Σε συμβόλαιο αγοροπωλησίας της 30 Δεκεμβρίου του έτους 1949 αριθμός 816, αναφέρεται : « … εις την κτηματικήν περιφέρειαν Αγίου Ιωάννου τέως Δήμου Κουρήτων … εν θέσει «βουκολέ» αγρός …» και αφορά το οικόπεδο-περιβόλι έναντι της πλατείας του χωριού.
Η ονομασία επεκτείνεται επίσης παραδίπλα, στο παλιό καφενείο που υπήρχε, όσοι το θυμούνται, του Φραγκιά Γιαννουλάκη, ήδη σπίτι κληρονόμων Νίκο Γιαννουλάκη, όπου υπήρχε ένα μικρό πετρόχτιστο τοιχίο-πεζούλα προς το γκρεμό (Άσπα) με βάτους, τόπος συγκέντρωσης, θέας και συζητήσεων, κυρίως από Πανωχωριανούς Αϊγιαννιώτες. Συνηθισμένες φράσεις : «Είδες μπρέ ανέ κάθεται στο Βουκολέ τ’ αφεντικό … ;, Στο Βουκολέ την είδα κι εκείνη .. , Πρόβαλε και φώνιαξέ του από το Βουκολέ .. , κ. ά παρόμοια παραμένουνε στη μνήμη μου, που επιβεβαιώνουνε την ονοματοθεσία. Στο σημείο αυτό του «βουκολέ», το κυρίως σταυροδρόμι του χωριού, τόπος επίλυσης πολλών διαφορών, σασμοί, τόπος λήψης αποφάσεων, πειραγμάτων, εξιστόρηση γεγονότων, μεγάλων συζητήσεων, σχολίων κλπ.
Στο «βουκολέ», κατάλληλο σημείο για να διασταυρωθούνε τα μάθια των ντελικανήδων με τις κοπελοπούλες, που περνούσανε κυρίως για να γεμίσουνε το σταμνί τους με νερό από τη βρύση. Άσε, που πολλές φορές το χύνανε και ξαναπηγαίνανε στη βρύση, εφόσον υπήρχε ενδιαφέρον πρόσωπο στο «βουκολέ».
Όντε προβάλλει και τη δω στο Βουκολέ ’πό πάνω,
σύγκορμα τρέμω και γιαμιάς τα λοϊκά μου χάνω.
Ήτανε βέβαια ο Βουκολές και το πέρασμα όλων των οικόσιτων ζώων που πηγαίνανε να πιούνε νερό στις γούρνες της βρύσης και κυρίως των βοοειδών, που πολλές φορές κάνανε και ταυρομαχίες μεταξύ τους (πάλη) και αλλοίμονο σ’ εκείνον που βρισκότανε ανάμεσα. Δυστυχώς είχα μια τέτοια κακή εμπειρία. Σκληρά, μα πιο ανθρώπινα και ζεστά χρόνια, με όμορφες εικόνες, μιας άλλης εποχής.
(Φωτογραφίες από το Βουκολέ:
1.Βάφτιση Σταύρο και Γιάννη Χανιωτάκη. έτος 1946.
2.Ελένη Φωτάκη και Αναστασία Κορωνάκη. 28-4-1954.
3.Αντιόπη Κορωνάκη-Γερασιμία Τζίτζικα-Ελένη Γιαννουλάκη-Γιώργης Γιαννουλάκης και Χριστίνα Μαριδάκη . Σεπτένβριος 1995.)
Οκτώβριος του 2021
Σταύρος Φωτάκης
(*) Ο Σταύρος Φωτάκης είναι Στρατηγός ε.α, Συγγραφέας, Στιχουργός
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019