Έρχεται και φέτος η μεγάλη μας Εθνική γιορτή ντυμένη με τα ρούχα της μικρής κι ας είναι η μέρα του Έθνους η μεγίστη. Ταπεινωμένη τώρα, μεταλλαγμένη κι αγνώριστη. Πού είστε «παιδιά της Ελλάδος παιδιά «να τραγουδήσετε άσματα ηρωικά και πένθιμα, παλιά να της να θυμίσετε δάφνινα μεγαλεία;
Η ελευθερία σήμερα νοσεί κι η νέα γενιά βιώνοντας την πτώση των μέχρι τώρα αξιών, εσκλήρυνε και πια δεν λέει ΟΧΙ. Έτσι τους δίδαξε η παρελθούσα γενιά μιας αλλόκοτης Δημοκρατίας. Γιατί και σήμερα, όπως πάντα, η πολιτική εξάρτηση των μικρών κρατών από τα ισχυρά, στρώνει τον δρόμο για την ανελευθερία και θέτει σε ισχύ τον νόμο του ισχυροτέρου. Δυστυχώς οι άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα της ανελευθερίας με δόλωμα την ελευθερία.
Για μας τους Έλληνες, που γαλουχηθήκαμε με αξίες κι ιδανικά απέθαντα, η 28η Οκτωβρίου ήταν και είναι η γιορτή που γιγάντωνε στον νου μας μορφές ηρώων που σαν αερικά έστηναν τον χορό του θανάτου στης Πίνδου τις χιονισμένες κορφές. Μα ένα τόσο δα σατανικό κατασκεύασμα, κορωνοϊό τον είπαν, έδωσε το ύπουλο του κτύπημα, στο ΌΧΙ του 40, όπως και σε κάθε τι που μύριζε πατρίδα, ιστορία, παράδοση Εμείς όμως, την δική μας Εθνική γιορτή στα κατώγια της λήθης δεν θάψαμε κι αυτή θα ενθυμηθούμε πάλι σήμερα, φορώντας την στολή της Εθνικής υπερηφάνειας, που άλλοι ντρέπονται να την φορέσουν.
Πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940. «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5:30 π.μ. της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις, αμύνονται του πατρίου εδάφους». Μια βραχνή βαθιά πατριωτική φωνή, αυτή του Κώστα Σταυρόπουλου, ξεχύνεται από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, μεταδίνοντας το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν.
Δάκρυα που στοίχειωσαν στο βάθος των ματιών. Αποχαιρετισμοί, ευχές και φυλακτά κι ένας ασυγκράτητος Εθνικός ενθουσιασμός μεταμορφώνει το σκηνικό σε ένα πολεμικό πανηγύρι που μάτια δεν είχαν αντικρύσει ξανά. Η ιαχή «αέρααα» αντιλαλεί στις χιονοσκέπαστες κορυφές της Πίνδου. Οι Έλληνες εν αγνοία τους επικαλούνται την Θεά Ήρα (ήρα, ήρα, ήρα, αήρ) και πάλι εν αγνοία τους δεν αντιλαμβάνονται ότι η ομίχλη που τους έκρυβε από τα μάτια των εχθρών, ήταν το πέπλο της Αθηνάς, της δικής τους Θεάς, όπως πολλές φορές είχε εμφανιστεί, σε πρότερες νικηφόρες μάχες κατά των Περσών κι όχι μόνο. Οι ήρωες του 40 πολεμώντας όχι μόνο με τον εχθρό αλλά και με το κρύο, την λάσπη, την πείνα,τις ψείρες κατάφεραν το αναγνωρισμένο απ’όλους τους λαούς « Ελληνικό θαύμα». Γιατί ότι δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε με την λογική το ονομάζουμε «θαύμα». Ο εορτασμός της 28η Οκτωβρίου, βέβαια, είχε αρχίσει, πριν ακόμη τελειώσει ο πόλεµος. Ο πρώτος εορτασµός πραγματοποιήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1941 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι φοιτητές έβγαζαν λόγους, ενώ λόγο πατριωτικό έβγαλε και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος που αρνήθηκε να κάνει μάθηµα εκείνη την ηµέρα και απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο. Την επομένη χρονιά πραγματοποιήθηκε εορτασμός στην Πλατεία Συντάγματος, Το 1944 πραγματοποιήθηκε ο πρώτος επίσημος εορτασμός µε μεγαλειώδη παρέλαση παρόντος του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.
Έτσι η πολιτεία απλά επικύρωσε έναν εορτασµόν που είχε καθιερωθεί από τα κάτω και είχε πραγματοποιηθεί ήδη ανεπίσημα τα προηγούμενα χρόνια» μας λέει ο κ. Λιάκος.
Στις μέρες μας βλέπουμε ,με πόνο ψυχής, τους κυβερνώντας τις τύχες των λαών ακολουθώντας τα προστάγματα των εραστών της Νέας Τάξης, να προωθούν εκπαιδευτικά προγράμματα που σκοπόν έχουν να καταστήσουν τα ελληνόπουλα ανιστόρητα κι άσχετα με την έννοιες της αριστείας, του πατριωτισμού και της Εθνικής συνείδησης. Κι όμως στα μάτια των ξένων, οι Έλληνες φαντάζουν σαν ήρωες μυθικοί, τόσο υπερήφανοι και τραγικοί την ώρα του θανάτου. Κάποιοι σήμερα προσπαθούν να υποβαθμίσουν την τεράστια σημασία που έχει ο εορτασμός της 28η Οκτωβρίου, καθώς και κάθε άλλης Εθνική γιορτής. «Τι με παρελάσεις και σημαίες θα ασχολούμαστε τώρα; καιρός να μπουν στο συρτάρι της λησμονιάς. Απίστευτο φάνταζε. Ποιος θα τολμούσε τέτοιο ατόπημα! Τόλμησε ένας αόρατος εχθρός .Κορωνοϊό τον βάπτισαν. Κι απίστευτο τα κατάφερε. Δυστυχώς, όπως φαίνεται τον έχουν ορίσει πρωταγωνιστή της Παγκόσμιας κατάρρευσης. Και τα πρώτα ορατά σημάδια. Οκτώβρης 2020. Απαγορευμένες οι παρελάσεις, κι οι σχολικές γιορτές χωρίς παλμό και πατριωτικές εξάρσεις, μη και προσβάλουμε τους εισβολείς αλλοδαπούς που φιλοξενούμε, δίνοντας τους «γη και ύδωρ». Οκτώβριος 2022. Θα το γιορτάσουμε, φέτος εμείς οι Έλληνες το έπος του σαράντα, με την καρδιά να δονείται με Εθνικόν ενθουσιασμό, για τους θεϊκούς προγόνους μας; Ευτυχώς θα γίνουν παρελάσεις. Εφέτος θα σας αποδώσουμε τιμές, αθάνατοι ήρωες του σαράντα, και θα αντηχήσει με παλμό, το πολεμικό εμβατήριο «περνά ο στρατός της Ελλάδος φρουρός». Δειλά, δειλά μα πρόστυχη αιωρείται η απορία:
Μήπως το ΟΧΙ του σαράντα ήταν το τελευταίο; Μήπως μάς τέλειωσαν τα «όχι», τώρα που το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να καταστρέφει, να συρρικνώνει τον ελληνισμό και να αλλοιώνει την ιστορία του; Και αλλοίμονο μας τέλειωσαν, τώρα που υπάρχει χρεία να πούμε τα πολλά και τα μεγάλα ΟΧΙ. Τώρα που ένας αλλόφρων γείτονας, άλλοπαρμένος σουλτάνος, αμφισβητεί την γνησιότητα των νησιών και την κυριαρχία μας στο Αιγαίο; Τώρα που ένας νεκρανεστημένος, αιμοσταγής, παγκόσμιος πόλεμος στέλνει φανερά τα σημάδια της παρουσίας του. Τώρα που η νέα Τάξη πραγμάτων έχει καταφέρει την πρώτη νίκη κατά της ανθρωπότητος; Τώρα που με σύστημα αλλοίωσαν τον αυτόχθονα κι ετοιμοπόλεμο Έλληνα; Τώρα ποιος θα βρεθεί να πει τόσα ΟΧΙ όσα χρειαζονται να ειπωθούν, για να σωθεί η ανθρωπότητα. Αργά το σκεφτήκαμε. Μας τύφλωσε ο φόβος του θανάτου, μας παρέλυσε το φάσμα της πείνας που πλανάται στων φτωχών τις κεφαλές και δεν βλέπουμε όχι τα μέλλοντα, αλλά ουτε τα παρόντα.
ΕΛΛΗΝΕΣ, τα χάνουμε όλα, στην μετάνθρωπον εποχή που επιμελώς σχεδιάζουν. Ο άνθρωπος υπάνθρωπος, μαζάνθρωπος, μαντράνθρωπος. Συνέλληνες γρηγορείτε. Πλανητικοί συνάνθρωποι γρηγορείτε, η βασιλεία του ανθρώπινου είδους βαίνει προς εξαφάνιση. Εμείς όμως έστω και κάτω από τέτοιες συνθήκες ας αναφωνίσουμε, τώρα που διαθέτουμε ακόμη φωνή:
Ζήτω το Έθνος.
Ζήτω ο στρατός
Ζήτω το 1940.
Ζήτω η ελεύθερη ζωή.
28 Οκτωβρίου 2022
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ- ΖΩΙΔΑΚΗ
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019