Επιμνημόσυνος δέηση τελέσθηκε σήμερα από το Δήμο Μαλεβιζίου, στο μνημείο του Οπλαρχηγού Ηρακλή Κοκκινίδη, στις παρυφές του Γαζίου. Για την ζωή και του έργο του ήρωα μίλησε η κ. Ελένη Μανιωράκη, που είπε τα εξής:
Ελευθερία, το μεγαλύτερο δικαίωμα του ανθρώπου, που το ελληνικό δαιμόνιο την ύψωσε σε πρώτη αξία σε πρώτιστο αγαθό, γι’ αυτό κι οι αγώνες του γι’ αυτήν νοηματοδοτούν ολόκληρην την ιστορικήν του πορεία.
«Το μισό της αρετής η σκλαβιά το αφαιρεί» είπε ο μεγάλος μας παππούς ο Όμηρος και ο Έλληνας δεν ζει χωρίς αρετή και αξιοπρέπεια γι’ αυτό πάλαιψε με αυταπάρνηση για να κρατήσει αλώβητη την έννοια κάθε είδους ελευθερίας..
Η συνείδηση αυτή περί ελευθερίας και οι ηρωισμοί για την κατάκτηση και την διατήρησή της κάνανε συνώνυμες τις έννοιες Ελληνισμό και ελευθερία. Κι οι Κρήτες ήταν Έλληνες από την εποχή του Μίνωα.
Για τον Κρητικό η ελευθερία είχε ψυχή. Οι αδιάκοποι αγώνες, κατά του εκάστοτε εχθρού αποδεικνύουν την άποψη των Κρητικών για την ελευθερία.
Όλοι οι αγώνες των Κρητών, από τα πανάρχαια χρόνια, είχαν κάτι το θεϊκό, το υπερβατικό, το ανερμήνευτο, είχαν το δικό τους νόημα, αλλά ο αγώνας τους για την αποτίναξη του αβάστακτου ζυγού επτά αιώνων κατοχή έχει μέσα του την τρέλα για το παράτολμο, την υπέρβαση της ανθρώπινης υπόστασης. Κι ήταν αυτό το ξεσήκωμα δόσιμο ψυχής. Ντύθηκαν θεοί ,ημίθεοι και ρίχτηκαν στον ιερόν αγώνα. Οι Κρήτες είχαν επαναστατήσει και κατά την διάρκεια της Επανάστασεως του 1821 μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, όμως παρά τις σποραδικές επιτυχίες, η επανάσταση καταπνίγηκε. Η Κρητική Επανάσταση του 1866 θεωρείται το «δεύτερο ’21».
Αν και στο εσωτερικό της Ελλάδας επικρατούσε διχασμένη πολιτική ατμόσφαιρα, της λιονταρομάνας Κρήτης τα παιδιά θα γράψουν με την παλληκαροσύνη τους Ιστορία.
Και εγώ τώρα, Πλανητάρχισσα κόρη του Νότου, Ιδαίων δακτύλων γενέτειρα, από ποια κυψέλη ιδεών να τρυγήσω τις λέξεις να υμνήσω των παιδιών σου κατορθώματα πρωτάκουστα
Κι ήταν πολλοί κι ήταν παιδιά, ακόμη που πριν γευτούν την γλύκα της ζωής ζώστηκαν το χρέος και ρίχτηκαν στον άνισο πάντα αγώνα. Πολλοί οι ήρωες οι γνωστοί, μα αυτοί που έμειναν ανώνυμοι ακόμη περισσότεροι. Πολεμιστές που έμειναν στην αφάνεια ενώ είναι ισάξιοι αυτών που η ιστορία κατάταξε στους αθανάτους
Ένας από αυτούς ήσουν κι εσύ Ηράκλειε Ηρακλή Κοκκινίδη. Ήσουν το κλέος της γης που σε γέννησε. Γι’ αυτό η γιαγιά Ιστορία δεν επέτρεψε να μείνεις ανώνυμος. Παρακατσεύοντας σε κάθε γωνιά που μαχόσουν κατέγραψε τις ηρωικές παράτολμες πράξεις σου. Κατηχημένος από την οικογένεια σου με αξίες και ιδανικά, όχι με λόγια αλλά με πράξει, απεδείχθης γνήσιο τέκνο ενδόξου πατρός. Ο πατέρας σου Νικόλαος Κόκκινος γεννημένος στην Κράνα, παρών από την πρώτη την στιγμή στο απελπισμένο κάλεσμα της μεγάλης επανάστασης του 1821. Κι ήταν παιδί μόλις 12 χρονών ακόμη.
Κι αφού πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην μητέρα Πατρίδα, επέστρεψε κι εγκαταστάθηκε στο Κεραμούτσι όπου απέκτησε πολλήν περιουσία που την διέθεσε εξ ολοκλήρου στην χρηματοδότηση του αγώνα των Κρητών επαναστατών.
Εκεί γεννήθηκες Ηρακλή μπολιασμένος με την σπίθα της επανάστασεως, καθώς και τα αδέλφια σου Μανώλης και Θεονύμφη. Όλοι ταγμένοι υπέρ του αγώνα ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Η επαναστατική σου φύση από τα παιδικά ακόμη χρόνια συμβάλλουν στην γρήγορη ανέλιξη σου στις τάξεις των επαναστατών. Ως εκπρόσωπος της επαρχίας Μαλεβιζίου συμμετείχες ενεργά στις συνελεύσεις στο Γοργολαϊνι, στον Άγιο Μύρωνα ,αλλά και στα Μπουτσουνάρια και στον Καλλικράτη Σφακίων, όπου προετοιμαζόταν η μεγάλη επανάσταση του 1866 με αρχηγό τον Μιχαήλ Κόρακα. Κι έτσι όταν ξέσπασε η επανάσταση συμμετείχες κι εσύ γενναίο παλληκάρι, με κάθε τρόπο στα πολεμικά γεγονότα, με τις Μαλεβιζιωτικες ομάδες.
Κι έτσι τάχτηκες από την παιδική ηλικία υποστηρικτής της μεγάλης Κρητικής επανάστασεως με απώτερον πόθον να απελευθερωθεί η Κρήτη και έτσι ελεύθερη να ενωθεί με την μητέρα Ελλάδα, όπως το εξέφρασε κι η λαϊκή μούσα. « Το ζήτημα όπου ζητά όλοι το πεθυμούμε, την Κρήτη την πατρίδα μας Ελλάδα να την πούμε». Στις 8 Νοεμβρίου του έτους, 1866 έτος ενάρξεως της επαναστάσεως οι οθωμανικές δυνάμεις πολιόρκησαν την Μονή Αρκαδίου., η οποία ήταν και το αρχηγείο των επαναστατών. Εκτός από τους 259 πολιορκημένους, στην μονή είχαν βρει καταφύγιο και 700 γυναικόπαιδα.
Το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου θα λαμπαδιάσει τις ψυχές με πόθο ελευθερίας και θα αποτελέσει σημείο καμπής της δικής σου ηρωικής πορείας. Η κρητική σου ψυχή ξεσπαθώνει, κι όταν σε πνίγει το δίκιο γίνεσαι παράτολμος και δεν συλλογιέσαι ότι εκεί κοντά μπορεί να παραμονεύει ο χάροντας . Στην μάχη του Καμαριώτη ο αρχηγός του Μαλεβιζίου Ντεντιδάκης τραυματίζεται σοβαρά. Σε λίγο θα πεθάνει. Η ειμαρμένη σού στρώνει τον δρόμο προς την δόξα. Η Οργανωτική επιτροπή Μαλεβιζίου στις 22 Απριλίου στην θέση Πενταχέρι κοντά στον Κρουσώνα σε ορίζει συναρχηγό αλλά στην ουσία αρχηγό, μαζί με τον Χαράλαμπο Βλαχάκη.
Το καταπιεσμένο συναίσθημα της λευτεριάς ζητά διέξοδο. Το αίμα βράζει κι είσαι ένα παλληκάρι μόνο 25 χρονών. Παραμερίζεις τον έρωτα τον γήινο και έρως αθανασίας σε καταλαμβάνει.
Έναν μήνα μετά την μεγάλη μάχη του Λασηθίου απέναντι στις ορδές του Ισμαήλ Φερέκ πασά θα αφήσεις να ξεχυθεί όλο σου το συσσωρευμένο μένος εναντίον των εχθρών της πατρίδος σου. Γενναίε Ηρακλή, όμοιος στην δύναμη και στο θάρρος με τον μυθικό Ηρακλή, γράφεις σελίδες αυταπάρνησης και πατριωτισμού. Και πάλι η λαϊκή μούσα θα σε τραγουδήσει. «Αυτός ο περιβόητος που μπάλα δεν τρομάζει.
Οι Τούρκοι λεν του Κόρακα στην ανδρειά πώς μοιάζει».
Τιμωρός του εχθρού, προστάτης των αμάχων, σύμμαχος των ενόπλων σωμάτων του νησιού γίνεσαι το πρότυπο του αγωνιστή. Η κεραυνοβόλος σου επέμβαση, εναντίο του τουρκικού στρατού στις Ασίτες γλύτωσε από βέβαιον θάνατον τους πλείστους Κρήτες οπλαρχηγούς που είχαν συγκεντρωθεί για την εορτή του καπετάν Κόρακα κι έσωσες την τιμή της κρητικής επαναστάσεως.
Οι σφαίρες που μέχρι τώρα λοξοδρομούσαν, καμιά φορά κατά λάθος βρίσκουν το στόχο τους. Αυτό συνέβη όταν προσπαθούσες να καταλάβεις τον Αγ. Μύρωνα και την Πυργού. Αν και τραυματισμένος σοβαρά, με παράτολμο ηρωισμό που φτάνει τα όρια της απερισκεψίας παραμένεις ώρα πολλήν έφιππος στο πεδίο της μάχης μη και αποθαρρυνθούν οι σύντροφοι σου και χαθεί η μάχη.
Η μάχη κερδίζεται κι ο Χάροντας υποχωρεί ντροπιασμένος κι εσύ πληγωμένος με μια σφαίρα «που από τον μπέτη μπαίνει και φτάνει στην κουτάλα» και μένει καρφωμένη στο κορμί σου.,γαντζώνεσαι στην ζωή. Το έργο σου δεν τελείωσε ακόμη. Στον Σάρχο αφαιρείται η ανεθύμητη σφαίρα και οδηγείσαι για νοσηλεία στο μοναστήριο του Άγιου Παντελεήμονα , από εκεί στην Σύρο για να καταλήξεις στην Αθήνα προς πλήρην ίαση. Η φήμη σου είχε σπάσει τα σύνορα κι έφθασε πριν εσένα στην πρωτεύουσα. Μέλη της προσωρινής κυβέρνησης της Κρήτης και της Κεντρικής Υπέρ Κρητών Επιτροπής, επισκέπτονται της Κρήτης τον ανδρειωμένο κι οι βασιλείς Γεώργιος και Όλγα σε προσκαλούν για απόδοση τιμών για την δράση και προσφορά σου στον αγώνα. Μα εσύ προτάσσεις αντί κάθε τιμητικής διάκριση τις ανάγκες της Κρητικής επανάστασης. Αν κι έλεγες συχνά πυκνά για να εμψυχώσεις τους αγωνιστές σου. «Μη φοβάστε μωρέ παλληκάρια και το κεμέρι μου είναι ακόμη γεμάτο. Έχομε να αγοράσομε και τουφέκια και φυσέκια και άλευρα κι αν δεν έχουμε ,έχουνε οι Τούρκοι και κατέχομε εμείς πώς να τους τα πάρομε
Ο πόθος για λευτεριά δεν σου επιτρέπει χάσιμο χρόνου. Εγκαταλείπεις το νοσοκομείο και επιστρέφεις στην μπαρουτοκαπνισμένη σου Κρήτη. Δύο Μαρτίου. Η άνοιξη κι έρωτας χορεύουν και γελούνε μα για τον μεγάλον Κρητικό καπετάνιο έρωτας είναι η μάχη που θα φέρει την ελληνίδα κόρη λευτεριά στην πανέμορφη νύμφη του Αιγαίου.
Με την νεανική σου ψυχή, μεγάλε Κοκκινίδη, να κοχλάζει από πατριωτικά συναισθήματα με 150 πεζούς και 15 έφιππους μαζί με τους νεαρούς αρχηγούς Κατεχάκη και Αγγελιδάκη προσπαθείς να παρασύρεις 2000 τούρκους που έχουν στρατοπεδεύσει στο Γάζι, στην θέση Βαγιδάκια κοντά στην Γαζανή κάμαρα, προς στα δυτικά υψώματα που τα κρατούσαν Κρήτες και εθελοντές. Διαπληκτίζεσαι με τον γενικό αρχηγό Κόρακα, παραβαίνεις τις συμβουλές του και ορμάς ακάθεκτος στην μάχη.
Σε μια από τις ριψοκίνδυνες παράτολμες εφόδους σου παραμόνευε ύπουλα ο Χάροντας. Μεγάλο κρίμα ,η Ατροπός ετοιμάζεται να κόψει το νήμα που σε κρατά σε στην ζωήν ηρωικό παλληκάρι. Μια σφαίρα εχθρική σε ρίχνει από το άλογο και χέρια αμαρτωλά καταφέρνουν να σε αποσπάσουν από τα χέρια των δικών σου και έβγαλαν πάνω στο νεανικό σου κορμί όλες τις ταπεινώσεις που έπαθαν απ’ το δικό σου χέρι.
Πριν προλάβει ο σπόρος σου βλαστούς να βγάλει, Πριν το όμορφο κεφάλι σου γύρει ακόμη σε αγκαλιά γυναίκας αποκόπτεται από το κατακρεουργημένο σου σώμα κι αφού περιφέρεται θριαμβευτικά στο Μεγάλο Κάστρο, κρεμιέται στην Χανιώπορτα για τρεις μέρες. Και ο κάθε διαβάτης μπορούσε να ακούσει το φτερούγισμα της δόξης που περιφερόταν θριαμβευτικά γύρω σου. Στο νεκρό σου σώμα, το ακέφαλο οι σύντροφοι σου κατάφεραν να προσφέρουν τιμές και να το θάψουν στην μονή Σαβαθιανών κοντά στον ήρωαν πατέρα σου. Σε δύο χρόνια για να μην περιδιαβαίνεις ακέφαλος στου Πλούτωνα τα παλάτια, το κρανίο σου αφού ανεσύρθη από το πηγάδι που οι εχθροί το είχαν παραπετάξει ήρθε να βρει το σώμα που για 26 χρόνια κοσμούσε.Σήμερα εμείς κλίνουμε το γόνυ ευλαβικά και αποτίωμεν ελάχιστον φόρο τιμής για την συμβολή σου στην απελευθέρωση της Κρήτης μας και σου στεφανώνουμε την μνήμην με δαφνόλαδα και λόγια γεμάτα ευγνωμοσύνη κι ευχαριστώ.. Δυστυχώς είμαστε απόγονοι τέτοιων ηρώων κι όμως δεν είμαστε σίγουροι αν σε λίγα χρόνια θα έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για Ήρωες, για έθνος για πατρίδα. Η απόφαση των παγκοσμιοποιητών είναι η δημιουργία ενός παγκόσμιου χωριού όπου το νέο θα καταβροχθίσει τον παλιό και θα καταφέρουν με τα χρόνια να δημιουργήσουν τον «μαζάνθρωπο». Το χαρακτηριστό αυτού του είδους των ανθρώπων θα είναι άνθρωποι άβουλοι, άνευροι, πειθήνιοι, χωρίς ρίζες, χωρίς όνειρα για προοπτική και μέλλον, χωρίς αναφορές στο παρελθόν . Δεν θα μοιάζομε σε τίποτα στους ένδοξους προγόνους μας.
Γι’ αυτό η εθνική έννοια της ελευθερίας, που ενέπνευσε και δυναμίτισε την γενιά την του 21 και την έκανε δοξασμένη και δημιουργό της ιστορίας, πρέπει να εμπνεύσει και τον σημερινό Έλληνα. Τον Έλληνα που βλέπει να θίγεται η εθνική του αξιοπρέπεια, να τρίζουν τα θεμέλια του έθνους που με κόκκαλα και αίμα θεμελιώθηκε, να γκρεμίζονται από το βάθρο τους οι ήρωες που μέχρι τώρα είχε ως πρότυπα και αυτός στέκεται απαθής θεατής στην άλωσή του.
Και δεν πρόκειται απλά για μια άμβλυνση του πατριωτικού συναισθήματος ,αλλά για ένα πατριωτικό αποχρωματισμό στο όνομα της παγκοσμιοποίησης. Μα εμείς ορκιζόμαστε ότι πιστοί στα ιδανικά που μας κληροδοτήσατε σε κανένα νεοταξίτικο μέτρο δεν θα επιτρέψουμε να μας στερήσει την τιμή και την ιδιότητα να λεγόμαστε ΈΛΛΗΝΕΣ.Χρειαζόμαστε έναν από μηχανής Θεόν. Και ένα θαύμα Αν το «εικοσιένα» έχει διαστάσεις θαύματος, μπορείς να ελπίζεις Έλληνα. Τα θαύματα δεν συμβαίνουν μόνο μια φορά. Αλλά «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
ΕΥΓΕ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΑΛΕΒΙΖΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΕΡΑΜΟΥΤΣΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΙ Η ΛΗΘΗ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΔΡΑΓΑΘΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΩΝ, ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΉ ΠΟΥ ΕΝΤΕΧΝΑ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ Η ΈΝΝΟΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ ΤΑ ΖΗΤΩ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ .
Άξιοι πρόγονοι περήφανοι Έλληνες
που μας κληροδοτήσατε δόξα και χρέος
Εμείς στην νέα γενιά τι θα αφήσουμε
μα δυστυχώς ντροπή αδιέξοδο κι άδικο χρέος.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΘΑΝΑΤΕ ΗΡΩΑ ΗΡΑΚΛΗ ΚΟΚΚΙΝΙΔΗ
(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019