Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες από τη Λότζια, εκδηλώνεται έντονο μελετητικό ενδιαφέρον συμμετοχής στον πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την συζητούμενη ανάπλαση ενός πολύ μεγάλου μέρους της “καρδιάς” του Ηρακλείου, δηλαδή της πλατείας Ελευθερίας, της πλατείας Δασκαλογιάννη, της πλατείας του αρχαιολογικού Μουσείου και επίσης η λεωφόρος Ικάρου (από το ύψος του σταθμού των ΚΤΕΛ ως το κέντρο), και αρκετών όμορων δρόμων όπως η Δουκός Μποφόρ, η οδός Αβέρωφ, η οδός Γιώργου Ανεμογιάννη που συνδέει την Ικάρου με την Δημοκρατίας, η οδός Ιδομενέως, η Δημοκρατίας από το ύψος που βρίσκεται το άγαλμα του Βενιζέλου μέχρι το ύψος που συναντά τη Χαρ. Τρικούπη και οι δρόμοι γύρω από το Καπετανάκειο μέχρι και την Τίτου Γεωργιάδη.
Και όλα αυτά, όπως δηλώνει ο αντιδήμαρχος τεχνικών έργων Γιαν. Αναστασάκης, “για να αποκτήσει συνοχή μια ευρύτερη περιοχή που δυστυχώς δεν έχει μελετηθεί με τρόπο ενιαίο και συγκροτημένο, παρά μόνο αποσπασματικά”.
Καλό είναι να περιμένουμε, για να δούμε πού θα οδηγηθεί τελικώς αυτή η βαρύγδουπη πρωτοβουλία. Από τα προλεγόμενα πάντως, οδηγούμαστε στο (μάλλον πρόωρο) συμπέρασμα ότι για να φθάσουμε στη λήψη οριστικών αποφάσεων, θα απαιτηθεί πολύ μακρύ χρονικό διάστημα. Σχεδόν “ζήσε Μάη μου, κλπ.”, που λέει κι ο λαός.
Ακούγονται πάρα πολύ ωραίες οι σχετικές προθέσεις, αλλά στην πράξη, πολύ φοβούμαστε ότι από το όλο εγχείρημα θα μας μείνει μόνο η θεωρία. Και τούτο, επειδή δεν μπορούμε να μην συγκρίνουμε τις προθέσεις αυτές, με τον χρονικό ορίζοντα των ήδη εκτελούμενων αναπλάσεων, λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα…
Κρίνουμε σκόπιμο λοιπόν, να θέσουμε προς συζήτηση κάποια συναφή ερωτήματα.
Ερώτημα 1ον: Τι βαθμό προτεραιότητας έχει, για τον Δήμο Ηρακλείου, η επέκταση των έργων ανάπλασης στη λεωφόρο Καλοκαιρινού; Στο τμήμα της από την οδό Ίδης μέχρι την Αγίου Μηνά αρχικά, και σε όλο το υπόλοιπο κομμάτι της στη συνέχεια, μέχρι την Χανιώπορτα.
Ερώτημα 2ον: Έχει γίνει ένας πρώτος, πρόχειρος προϋπολογισμός των κονδυλίων που θα απαιτηθούν για την υλοποίηση του όλου σχεδιασμού που προωθείται μέσα από τον σε εξέλιξη ευρισκόμενο πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό; Και από πού θα εξασφαλισθούν τα κονδύλια αυτά;
Ερώτημα 3ον: Πώς θα μπορέσουν οι Ηρακλειώτες να διατυπώσουν τη γνώμη τους απέναντι σε όλα όσα σχεδιαστούν; Και πόσο ισχυρή θα είναι η άποψη και οι θέσεις των κατοίκων αυτής της πόλης, ώστε να μην επαναληφθεί το φιάσκο της πλατείας Ελευθερίας; (Σημειωτέον ότι η όλη διαμόρφωση της πλατείας Ελευθερίας, στη σημερινή της μορφή, μπορεί να χαρακτηρίζεται “φιάσκο”, υλοποιήθηκε όμως, κάτι που είναι εντελώς αμφισβητούμενο στη νέα, θεωρητική προς το παρόν, πρωτοβουλία).
Ερώτημα 4ον: Σήμερα, στη Λότζια, η λήψη οποιασδήποτε, ακόμα και επουσιώδους, απόφασης, είναι μια απίστευτη περιπέτεια. Οι εισηγήσεις περνούν από σαράντα και πλέον κύματα, και η κλίνη του Προκρούστη που είναι μονίμως εγκαταστημένη εκεί, άλλες πετσοκόβει, και άλλες τις στέλνει να πάνε από εκεί που ήρθαν. Τι ελπίδες άραγε έχει, να εγκριθεί, ένας μεγαλόπνοος σχεδιασμός;
Θα μπορούσαν εδώ να τεθούν κι άλλα, πολλά ερωτήματα, τα περισσότερα ή και όλα όμως θα αποδεικνύονταν ρητορικά. Καλό είναι πάντως, κάποια από αυτά, να απασχολήσουν όσους διεκδικούν την πατρότητα αυτού του μεγαλοϊδεατισμού.
Καλοί και αναγκαίοι είναι οι σχεδιασμοί. Κανείς δεν αντιλέγει. Αρκεί όμως να γίνονται, όχι μόνο με βάση οραματισμούς και όνειρα θερινής νυκτός, αλλά να είναι προσγειωμένοι στην πραγματικότητα που βιώνουμε, η οποία σε πολλά ζητήματα είναι από θλιβερή μέχρι και ζοφερή.
Δεν θέλουμε σχεδιασμούς που να προκαλούν μειδιάματα και σχόλια ειρωνικά, αλλά γόνιμο και σοβαρό προβληματισμό. Και να παίρνουν εύσημα για τον ρεαλισμό και την σοβαρότητά τους.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019