Σήμερα, 25 του Νοέμβρη, δεν είναι μια Παγκόσμια γιορτή. Είναι υπενθύμιση για μια πραγματικότητα που αφορά όλο τον Κόσμο αλλά κυρίως τους άνδρες για την οποία δυστυχώς, αρνούνται να μιλήσουν.
Αυτή η μέρα είναι αφιερωμένη στην κακοποίηση της γυναίκας και του κοριτσιού από το σύζυγο, το σύντροφο, τον πατέρα, τον αδελφό, τον πατριό, τον προϊστάμενο και σε εκείνον που σκέφτεται πως μπορεί να βιάσει μια γυναίκα χωρίς συνέπειες. Για αυτή τη μέρα η ευχή μου είναι συγκεκριμένη και ίσως παρακλητική προς τους άνδρες. Να προβληματιστούν, να αλλάξουν την «ατσαλάκωτη» συμπεριφορά τους, να αφουγκραστούν τη φωνή που μιλά για μια απόφαση ζωής. Μία απόφαση που σχετίζεται με τη δική τους ζωή μα και με τη στάση τους στην ίδια τη ζωή. Μία απόφαση που λέει ΝΑΙ στο σεβασμό, στην αλήθεια, στην αυτοεκτίμηση και στην αυτογνωσία. Γιατί ο ίδιος γνωρίζει πάρα πολύ καλά τα «σκοτεινά» του σημεία που δεν τα ομολογεί, δε δέχεται σχολιασμούς, ούτε ζητά να βοήθεια. Προ(σ)καλώ λοιπόν, κάθε άνδρα που ξέρει, πως ο φίλος του είναι βίαιος και κακοποιητικός να τον προτρέψει, να τον συμβουλέψει και να τον στηρίξει ώστε να αλλάξει την κακοποιητική του συμπεριφορά και να ξεφορτωθεί νοοτροπίες και λάθος πρότυπα. Δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη η αλλαγή όταν έχει γίνει συνήθεια.
Όταν το έτος 2000 πήραμε την «προκλητική», για τα τότε δεδομένα, απόφαση να βοηθήσουμε και να προστατέψουμε την κακοποιημένη γυναίκα στον τόπο μας, πολλοί δεν πίστεψαν στο αποτέλεσμα της προσπάθειας. Ορισμένοι αντέδρασαν, απείλησαν ή μίλησαν απαξιωτικά. Και ήταν εκείνοι που ένιωσαν «άβολα» καθώς αισθάνθηκαν απειλή από ένα ξένο εισβολέα που άρχισε ξαφνικά να ασχολείται με τα του οίκου τους. Μετά από τόσα χρόνια και έχοντας βοηθήσει εκατοντάδες γυναίκες να ξεπεράσουν το φόβο, την ανασφάλεια και την επιβίωση τους, λέμε πως συντελέσαμε στο χτίσιμο μιας πιο «δίκαιης» κοινωνίας, βάζοντας το δικό μας λιθαράκι. Έχοντας προσεγγίσει το αποτύπωμα της κακοποίησης και της ενδο-οικογενειακής βίας, μέσα από τα βιωματικά τραύματα γυναικών που έζησαν τον εφιάλτη, μπορούμε με σιγουριά πλέον να πούμε πως η ΑΝΟΧΗ και η ΣΙΩΠΗ χαρακτηρίζουν την Κρητική κοινωνία και όχι μόνον.
Επ’ ευκαιρία λοιπόν της σημερινής ημέρας, θέλω να πω σε κάθε άνδρα που η βία έχει γίνει κομμάτι της ζωής του, πως είναι καιρός να επαναπροσδιορίσει τη συνείδηση του, και να επιτρέψει στο ΕΓΩ του να συμπορευθεί με το ΕΜΕΙΣ για να φωνάξουμε ΜΑΖΙ πως κακοποίηση σημαίνει πάγωμα ψυχής και μυρίζει μοναξιά…
(*) Η Μαίρη Παχιαδάκη είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου & Ν. Ηρακλείου
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019