Περί διαδοχής… Βίοι (περίπου) παράλληλοι… που, όμως, συγκλίνουν!

«Σαν σκηνές από ταινία» … στο παρελθόν, γραμμένες από τον προσωπικό γιατρό του Ανδρέα Παπανδρέου,  βουλευτή του ΚΙΝΑΛ, Δημήτρη Κρεμαστινό. Από το βιβλίο του με τίτλο «100 χρόνια από τη γέννησή του – Αναζητώντας τον Ανδρέα». Γράφει: «Τέλη Αυγούστου του 1988 κλήθηκα από την ομάδα των ιατρών, που παρακολουθούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου να τον εξετάσω καρδιολογικά… Παρά τις αντίθετες συστάσεις του περιβάλλοντός του, ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να έρθει και να εξεταστεί νύχτα στο νοσοκομείο.  Μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης είχα εξομολογηθεί στους συνεργάτες μου, ότι δεν είχα δει πλέον παραμελημένο καρδιολογικό άρρωστο σε όλη μου τη σταδιοδρομία». 

Και συνεχίζει ο Δ. Κρεμαστινός: «Πριν από μερικούς μήνες ο Πρωθυπουργός είχε επισκεφθεί και εξεταστεί στο Πανεπιστημιακό Κέντρο του Βισμπάντεν στην Γερμανία … Επακολούθησε άμεση μετάβαση στην Αγγλία, … με αντικατάσταση της βαλβίδας της αορτής με ανθρώπινη βαλβίδα και παράλληλα bypass. Η προοδευτική αποκατάσταση της υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρξε μετεγχειρητικά εντυπωσιακή… Όταν επανειλημμένα τόνιζα στον Πρωθυπουργό, ότι η απομάκρυνση από την πολιτική θα του προσέφερε επιπλέον χρόνια ζωής, το απέρριπτε αμέσως, λέγοντας ότι προτιμούσε να είναι ενεργός έναντι οποιουδήποτε τιμήματος»… Εδώ, φαίνεται η έλξη που ασκεί η άσκηση της εξουσίας και η διατήρησή της με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμα και της ζωής… 

Παρακάτω, γράφει ο Δ. Κρεμαστινός: «Ήταν τέλη Νοεμβρίου του 1995. Ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου εισήχθη αιφνιδίως στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Η σοβαρότητα της κατάστασής του επέβαλλε να διασωληνωθεί άμεσα. Δηλαδή δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον καθώς ευρίσκετο υπό νάρκωση… Ως γνωστόν, όταν ο Πρωθυπουργός αδυνατεί να εκτελέσει τα καθήκοντά του τον αναπληροί ο πρώτος τη τάξει υπουργός. Όμως, ο πρώτος τη τάξει υπουργός αδυνατούσε στην πράξη να αποφασίσει για μεγάλα εθνικά θέματα που προέκυψαν αιφνίδια και έθεσαν τη χώρα ακόμα και σε κίνδυνο πολέμου».

Και παρακάτω: «Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος επισκεπτόμενος επανειλημμένως τον Πρωθυπουργό στο νοσοκομείο, προκειμένου να επικοινωνήσει μαζί του για σοβαρά θέματα, διαπίστωνε ότι αυτό ήταν αδύνατον. Εζήτησε λοιπόν επιμόνως να γνωματεύσουν οι ιατροί, ότι ο Πρωθυπουργός εξέλιπε, προκειμένου να μπορέσει να εφαρμόσει το Σύνταγμα, όταν ο Πρωθυπουργός εκλείπει. Δηλαδή, να μπορέσει να ακολουθήσει τη διαδικασία που προβλέπεται για εκλιπόντα πρωθυπουργό. Οι γιατροί δήλωσαν εν σώματι, ότι ήταν αδύνατον να δώσουν τέτοια γνωμάτευση, αλλά και ότι ούτε καν μπορούν να γνωματεύσουν για προσωρινή αδυναμία, διότι ισχυρίζονταν ότι δεν μπορούσαν να αναλάβουν τέτοια ευθύνη. Ότι, δηλαδή, σε περίπτωση που ο Πρωθυπουργός επανέλθει πλήρως, θα είχε παυθεί από πρωθυπουργός, ουσιαστικά, με την γνωμάτευσή τους. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζητούσε επίμονα την γνωμάτευση υποστηρίζοντας ότι, ο αναπληρωτής, πρώτος τη τάξει υπουργός, δεν είναι συνταγματικός πρωθυπουργός και ότι ο ίδιος ο υπουργός δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει τόσο μεγάλες ευθύνες, κατά συνέπεια αδυνατούσε να προχωρήσει την διαδικασία»… Εδώ, να θυμηθούμε την έστω και σύντομη μεταβίβαση των καθηκόντων, για τη διεξαγωγή μιας κολονοσκόπησης από τον πρόεδρο Τζο Μπάϊντεν στην αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις…

Και συνεχίζει: «Τελικώς, μετά από έναν περίπου μήνα, πριν από την Πρωτοχρονιά του 1996, ο Πρωθυπουργός αποσωληνώθηκε και βγήκε από τη μονάδα. Είχε χάσει τελείως τον χρόνο και την επαφή με τα γεγονότα που είχαν συμβεί όλο αυτό το διάστημα. Επιπλέον, δεν είχε ούτε τη διαύγεια αλλά ούτε τη φυσική ικανότητα να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στον ρόλο του … Όμως, θα έπρεπε να αποφασίσει τουλάχιστον να παραιτηθεί. Αλλά ούτε αυτό ήταν δυνατόν και κ α ν έ ν α ς δεν τολμούσε να του το υποδείξει. Τελικά υπήρξε η γραπτή παραίτηση από την θέση του Πρωθυπουργού (σ.σ. στις 15 Ιανουαρίου 1996) και όχι από την θέση του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. … Μετά το Ωνάσειο επακολούθησε ένα στάδιο ιατρικού Γολγοθά για τον ασθενή, όπου οι πνεύμονες υποστηρίζονταν με αναπνευστήρα, η νεφρική λειτουργία από τεχνητό νεφρό, η καρδιακή λειτουργία από βηματοδότη και για μια περίοδο ετρέφετο και παρεντερικά. Έζησε μετά την έξοδο από το Ωνάσειο περίπου 6 μήνες, αφού προηγουμένως είχε παραιτηθεί από την πρωθυπουργία.» … 

Θα παρατηρήσει κανείς, ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ασθένειάς του η χώρα ήταν περίπου ή κυριολεκτικά ακυβέρνητη και ουδείς από τα κυβερνητικά όργανα ή η Κοινοβουλευτική Ομάδα (κάτι σαν το αντίστοιχο της Ιεράς Συνόδου), δεν τόλμησε και δεν έλαβε την πρωτοβουλία να του μιλήσει για παραίτηση ή απόσυρση από τη θέση και γενικότερα από την πολιτική, ούτε να επικαλεσθεί, κανείς, την ύπαρξη της πρόνοιας κάποιου νόμου. Μάλιστα, όπως αναφέρθηκε, η παραμονή του στην εξουσία ήταν η βασική επιλογή του…

Αλλάζουμε σελίδα, αλλά παραμένουμε στο θέμα  της  διαδοχής, αυτή τη φορά στην Αρχιεπισκοπή Κρήτης:  «Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης συνῆλθε σήμερα Τετάρτη, 24 Νοεμβρίου 2021, σέ Συνοδική Συνεδρία, μέ μεῖζον θέμα Ἡμερήσιας Διάταξης, τή συζήτηση καί λήψη Ἀπόφασης, σχετικῶς πρός ὅσα ὁρίζονται στό ἄρθρο 39, παράγραφος 2, τοῦ Ν. 4149/1961 “Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς ἐν Κρήτῃ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”, ὡς πρός τό σεπτό πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Εἰρηναίου, Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς μας Συνόδου, ἐξ αἰτίας τῶν χρονίων καί μή ἀναστρέψιμων προβλημάτων τῆς ὑγείας του. Ἡ Ἱερά Σύνοδος, λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψη τίς ἐνώπιον τοῦ Προέδρου Πρωτοδικῶν ἔνορκες πιστοποιήσεις τῶν τριῶν ἰατρῶν – Καθηγητῶν Πανεπιστημίου, ὁμόφωνα ἀποφαίνεται περί τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Εἰρηναίου, ἀπό τά καθήκοντά του καί ἀποστέλλει τήν ἀπόφασή Της, πρός ἔγκριση ἤ μή, πρός τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Ἡ Ἐκκλησία Κρήτης, μέ σεβασμό καί εὐγνωμοσύνη στό πρόσωπο, τήν προσφορά καί τό ἔργο τοῦ Σεβασμιωτάτου Προέδρου Της κ. Εἰρηναίου, ἔλαβε ὁμόφωνα τή δύσκολη αὐτή Ἀπόφαση…»… Στο σημείο αυτό, με την πρωτοβουλία της, η Ιερά Σύνοδος έδειξε ότι υπερτερεί σε πρωτοβουλία, θάρρος και αποτελεσματικότητα από τους πολιτικούς και ιδιαίτερα, από τα όργανα της τότε κυβέρνησης του ΠΑ.Σ.Ο.Κ…

Γράφτηκε ότι, «ο Αρχιεπίσκοπος παρακολουθεί και είναι απόλυτος γνώστης των εξελίξεων. Μπορεί σωματικά να είναι αδύναμος, πνευματικά όμως είναι σε θέση να αντιληφθεί το βάρος των εξελίξεων, κυρίως σε ό,τι τον αφορούν»… Άγνωστο πόθεν προέρχεται αυτή η πληροφορία· διότι, αν αληθεύει, ο Σεβασμιότατος, έχοντας διαγράψει μια πολύχρονη, σώφρονα, σεμνή και άμεμπτη πορεία στη θέση του Αρχιεπισκόπου, θα είχε συνειδητοποιήσει τη φυσιολογική εξέλιξη της κατάστασης της υγείας του και θα είχε μεριμνήσει για το θέμα της διαδοχής του ή/και θα είχε αποσυρθεί. Οπότε, τι πραγματικά συμβαίνει; … Στις 11 Φεβρουαρίου 2013, ο Πάπας της Ρώμης Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ανακοίνωσε σε ιδιωτικό εκκλησιαστικό συμβούλιο ότι θα παραιτείτο του αξιώματός του στις 28 Φεβρουαρίου 2013, λόγω της επιδεινούμενης υγείας του … όπως και έγινε. ‘Ετσι, απλά … και αποσύρθηκε σε κάποιο μοναστήρι!

Επίσης, γράφτηκε ότι, στον Καταστατικό Χάρτη αναφέρεται ότι η σύγκληση της Ιεράς Συνόδου, κωλυομένου του Αρχιεπισκόπου, γίνεται «εν γνώσει, όμως, του Αρχιεπισκόπου», διαφορετικά, τυπικά είναι άκυρη… Κι αν (θεωρητικά) δεν μπορεί να επικοινωνήσει; Ακόμα κι έτσι, παύει να υπάρχει το πρόβλημα της διαδοχής; Ποιο είναι εκείνο που προέχει; Ο τύπος ή η ουσία; Ας μην ξεχνάμε και το Μεγαλέξανδρο στη … φάση με το Γόρδιο Δεσμό!

Προς το παρόν, η επιστολή πρέπει να βρίσκεται καθ’ οδόν ή ακόμα και στα χέρια του Οικουμενικού Πατριάρχη. Μην ανησυχούμε, λοιπόν. Ο Θεός είναι μεγάλος… Θα φωτίσει τους Ιεράρχες. Η Εκκλησία «θα τα βρει». Εξάλλου, είναι … «φως ΦΑΝΑΡΙ» !!!

[email protected]