Όλος ο επιχειρηματικός κόσμος επαίνεσε την “σωτήρια”, όπως χαρακτηρίστηκε, πρωτοβουλία της κυβέρνησης και τους αντίστοιχους χειρισμούς του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, για τη δημιουργία του Ταμείου Εγγυοδοσίας της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας, μέσω του οποίου οι ελληνικές επιχειρήσεις που ταλανίζονται από την κρίση του κορωνοϊού, θα μπορούσαν να δανειοδοτούνται, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, ώστε να βελτιώσουν την βιωσιμότητά τους.
Αυτή ήταν πράγματι μια μοναδική σανίδα σωτηρίας, μέσα στην τρικυμία της περιόδου του κορωνοϊού, που απειλεί ευθέως με λουκέτο τις περισσότερες επιχειρήσεις και, κατ΄επέκταση, με απόλυση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Όμως, “άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει”!
Η κυβέρνηση πολύ καλώς έπραξε, δημιουργώντας το Ταμείο Εγγυοδοσίας. Τί γίνεται όμως στην πράξη;
Δυστυχώς, όπως από την αρχή έγινε γνωστό, οι ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις κλήθηκαν να υποβάλουν την αίτησή τους προς τις συνεργαζόμενες τράπεζες για να δανειοδοτηθούν .Έτσι, η δανειοδότηση της κάθε επιχείρησης, αφέθηκε στην κρίση της τράπεζας με την οποία συνεργάζεται. Με αποτέλεσμα, όπου θέλει η κάθε τράπεζα εγκρίνει τη χρηματοδότηση, και όπου θέλει δεν την εγκρίνει!
Έτσι, τα δάνεια του Ταμείου Εγγυοδοσίας, αντί να διοχετευθούν στις διευθύνσεις αναδιαρθρώσεων, καταλήγουν στα χρηματοκιβώτια των “εχόντων και κατεχόντων”… Αυτών δηλαδή που οι τράπεζες θεωρούν ότι είναι οι “καλοί” πελάτες τους, και όχι οι επιχειρηματίες που βουλοπλέουν μέσα στη βαθιά οικονομική κρίση του κορωνοϊού…
Το ερώτημα λοιπόν που μοιραία προκύπτει, είναι το εξής:
Τα γνωρίζει αυτά που συμβαίνουν η Κυβέρνηση; Γνωρίζει δηλαδή ότι, κάποιες τράπεζες στην ουσία ακυρώνουν το ευεργετικό μέτρο που ελήφθη για τη σωτηρία των επιχειρήσεων που κινδυνεύουν;
Αν τα γνωρίζει, οφείλει να παρέμβει αμέσως. Και να διαμηνύσει στις τράπεζες ότι το Ταμείο Εγγυοδοσίας δεν δημιουργήθηκε για να προσφέρει χαμηλότοκα δάνεια στους επιχειρηματίες που πάνε καλά, αλλά για να διασώσει αυτούς που δεν έχουν ρευστότητα και κινδυνεύουν. Διαφορετικά, το Ταμείο Εγγυοδοσίας εκτροχιάζεται, αφού αποτυγχάνει παταγωδώς να εξυπηρετήσει τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκε.