Όταν η πολιτική ενός κράτους, και ειδικά μιας υπερδύναμης, χαράσσεται σχεδόν αποκλειστικά από τα πρόσκαιρα ή γενικότερα οικονομικά συμφέροντά της, δεν θα πρέπει ούτε καν να συζητείται η ηθική διάσταση των όποιων αποφάσεων.
Στην περίπτωση της κρίσης του Ουκρανικού, δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις για να καταλάβει ο καθένας, πως η Ρωσία για να κάνει τα όσα κάνει, και για να έχει φτάσει στο σημείο να απειλεί τους πάντες με γενικότερη σύρραξη, έχει εξαρτήσει την ίδια την επιβίωσή της από την εξασφάλιση του απόλυτου ελέγχου στην περιοχή γύρω από την χερσόνησο της Κριμαίας, όπου βρίσκεται το κύριο αγκυροβόλιο του Ρωσικού Στόλου.
Η Ρωσία στέκει στα πόδια της σήμερα, αποκλειστικά από την εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων, δηλαδή από το πετρέλαιο και από το φυσικό αέριο. Και αυτό το επιτυγχάνει, στηριζόμενη στα μαφιόζικα κυκλώματα που έχει δημιουργήσει από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και εξής, κυρίως δε στις Ένοπλες Δυνάμεις της, που συνεχώς φροντίζει και αναβαθμίζει. Χωρίς αυτούς τους δυο παράγοντες, δεν θα την υπολόγιζε σήμερα κανείς.
Ο Βλαδίμηρος Πούτιν, ο κατ΄επίφασιν “δημοκρατικά” εκλεγμένος ισόβιος μονάρχης της μετασοβιετικής Ρωσίας, αδίστακτος και ακόρεστος, αφού έχει καθυποτάξει και συντρίψει κάθε αντίθετη φωνή και κάθε αντιπολιτευόμενο φορέα στην αχανή του χώρα, στηρίζει το απολυταρχικό καθεστώς του στη βία και την καταπίεση. Και, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό, με την οικονομική δύναμη που του εξασφαλίζουν τα χρήματα των άσπονδων εχθρών του, δηλαδή τις ακατάσχετες εισπράξεις του από τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο που μοσχοπουλά στις χώρες της Δύσης.
Όταν η Ουκρανία αυτονομήθηκε από την διαλυθείσα ΕΣΣΔ και έγινε ανεξάρτητο κράτος, και μόλις ο Πούτιν κατόρθωσε να σταθεί γερά στα πόδια του, κατέλαβε την Κριμαία και δημιούργησε προσβάσεις γύρω από αυτήν, τις οποίες σήμερα ουσιαστικά προσαρτά στο ρωσικό άρμα, και μάλιστα με ύπουλο τρόπο, δηλαδή με όχημα τους αυτονομηθέντες ρωσόφιλους δούρρειους ίππους του.
Η αποκοτιά του είναι μεγάλη και επικίνδυνη, αλλά το ρίσκο του δεν είναι ανόητο. Βασίζεται στην ασυνεννοησία που χαρακτηρίζει τις απέναντί του χώρες της Δύσης, τις οποίες ο Ρώσος δικτάτορας έχει καλά μελετήσει. Γνωρίζει τον τρόπο που λειτουργούν, και την αδυναμία που έχουν στη λήψη των αποφάσεων, τουλάχιστον με την ταχύτητα που απαιτούν οι διαμορφωνόμενες περιστάσεις.
Οι ΗΠΑ εμφανίζονται σήμερα αποδυναμωμένες στο διεθνές στερέωμα, κι ας διαθέτουν ακόμα σαφή υπεροπλία, την οποία είναι υποχρεωμένες να μοιράζονται, επιτηρώντας το άλλο “θεριό” που βυσσοδομεί, στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά και πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη, όπου έχουν δημιουργηθεί αντιαμερικανικά μπλοκ συμφερόντων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εννοεί να ξεφύγει από την νηπιακή ηλικία του ατροφικού αμυντικού της βραχίονα, και δεν είναι σε θέση να εκφράσει σαφή και αποφασιστικό λόγο, δεδομένου ότι 27 φωνές που εκπέμπονται σε πάνω από δέκα διαφορετικές γλώσσες, αναπαράγουν διαρκώς μια χαώδη κατάσταση που κρατά καθηλωμένες τις δυνάμεις που, κάτω από άλλες προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να εκφράσουν μια συγκεκριμένη δυναμική.
Έτσι, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε. και οι λοιπές χώρες που βρίσκονται απέναντι στους ρωσικούς σχεδιασμούς, ενώ γνώριζαν τι περίπου επρόκειτο να γίνει, δεν έχουν ακόμα κατορθώσει να ορθώσουν ανάχωμα στις προκλητικές, επεκτατικές ρωσικές πρωτοβουλίες στο Ουκρανικό ζήτημα. Βέβαια, υποχρεωτικώς, κάτι θα κάνουν, κάποια αντίμετρα θα εφαρμόσουν, στην ουσία όμως, πολύ φοβούμαστε πως θα επιτρέψουν στον Βλαδίμηρο Πούτιν να επιτύχει τους βασικούς του βραχυπρόθεσμους και μεσοπρόθεσμους στόχους, και να ακονίσει τα δόντια του για τους επόμενους.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019