Ρύπανση  του Περιβάλλοντος ή Βιομηχανική Ανάπτυξη; (Tο ψευτοδίλημμα)

Η 5^η Ιουνίου έχει καθορισθεί ,Διεθνώς, ως η  Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.Ο εορτασμός αυτός  υπογραμμίζει το πόσο βασιζόμαστε όλοι στη Φύση και στην Υγεία του πλανήτη μας.Η ποιότητα του νερού που πίνουμε, τα τρόφιμα που τρώμε και ο αέρας που αναπνέουμε, όλα εξαρτώνται από τη προστασία του φυσικού κόσμου.Αλλά το περιβάλλον αντιμετωπίζει πρωτοφανείς κινδύνους, οι οποίοι προκαλούνται από την ανθρώπινη δραστηριότητα.Ένα εκατομμύριο είδη απειλούνται με εξαφάνιση.  

Οι ωκεανοί είναι υπό πίεση.Η ατμοσφαιρική ρύπανση αφαιρεί επτά εκατομμύρια ζωές κάθε χρόνο και καταστρέφει την ανάπτυξη των παιδιών.  Πολλοί ατμοσφαιρικοί ρύποι προκαλούν επίσης την υπερθέρμανση του πλανήτη.Και η κλιματική αλλαγή είναι μια υπαρξιακή απειλή.

Αποτελεί κοινή διαπίστωση,λοιπόν, η υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας, που οφείλεται στη μόλυνση και ρύπανση του φυσικού περιβάλλοντος από τα λύματα και τα βιομηχανικά απόβλητα.

Βασικό αίτιο η έλλειψη σοβαρού χωροταξικού σχεδιασμού, παρά τη συμμετοχή του λαού και των φορέων και κύρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη λήψη των καθοριστικών αποφάσεων, λόγω ιδιαίτερα μεγάλων γραφειοκρατικών καθυστερήσεων στην έκδοση των τελικών εγκρίσεων.Επειδή δε οι ανάγκες του συνόλου αυξάνονται καθημερινά, γίνονται μεγάλες επενδύσεις στη βιομηχανία, με αποτέλεσμα τα προβλήματα ζωής να οξύνονται σε οριακό επίπεδο, γιατί ο τομέας προστασίας του περιβάλλοντος είναι άμεσα ανταγωνιστικός προς το κέρδος των επιχειρήσεων.

Η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος της ρύπανσης από τις βιομηχανίες σημαίνει βέβαια μια σημαντική δαπάνη από τους βιομηχάνους, που φαίνονται απρόθυμοι να την επιβαρυνθούν, απειλώντας έτσι την υγεία των κατοίκων.

Η ανυπαρξία χωροταξικής κατανομής, η έλλειψη μέτρων πρόσληψης, η έλλειψη επαρκών βιομηχανικών ζωνών, η ανισόμετρη ανάπτυξη επιτείνουν το πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι ένα καινούριο πεδίο ανοίγεται για τους βιομηχάνους, η βιομηχανία της<< Αντιμόλυνσης>.>, που δρα σαν ισχυρό κίνητρο γι’ αυτούς.

Η Ελευσίνα, το Κερατσίνι είναι ρυπασμένες περιοχές σε βαθμό πολύ προχωρημένο.

Η Δραπετσώνα είναι ολόκληρη μία εστία μόλυνσης από τα λιπάσματα και τα τσιμεντάδικα.

Τα εργοστάσια της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη και Πτολεμαϊδα μολύνουν τα χωριά σε μια τεράστια ακτίνα γύρω τους..

Η <<Πεσινέ>> αποτελεί πηγή μόλυνσης και καταστροφής του περιβάλλοντος και της υγείας γύρω από τα Αντίκυρα και το Κυριάκι, όπου καταστρέφονται τα αμπέλια, οι ελαιώνες, τα αιγοπρόβατα και η μελισσοκομία.

Ο Σαρωνικός, ο Θερμαϊκός και ο Κορινθιακός είναι επιβαρυμένοι από τη ρύπανση.

Τα βιομηχανικά απόβλητα που χύνονταν στο ποτάμι Γιόφυρος του Ηρακλείου, πριν τη διαμόρφωση της κοίτης του, ρύπαιναν την περιοχή και απειλούσαν με λοιμώδεις ασθένειες τους κατοίκους των δυτικών προαστίων, μόλις λίγα χρόνια πριν.

Υπαρκτή απειλή για την χλωρίδα της Κρήτης αλλά και την υγεία των κατοίκων της αποτελούν οι <<κατσίγαροι>> των ελαιουργείων και βαριά όχληση προκαλούν οι αέριες  εκπομπές ρύπων .

Η Θεσσαλονίκη ασφυκτιά ακόμα από την ΕΘΥΛ, την ΕΚΟ και άλλα βιομηχανικά συγκροτήματα.

Ένα ερώτημα που πλανάται συχνά είναι,<< Προστασία του Περιβάλλοντος ή Βιομηχανική Ανάπτυξη>>; το οποίο όμως είναι σίγουρα Ψευτοδίλημμα…

Η «φιλοσοφία» ότι η βιομηχανική ανάπτυξη είναι υπεύθυνη  για τη ρύπανση του περιβάλλοντος και όχι ο απρογραμμάτιστος τρόπος με τον οποίο γίνεται, είναι μέσα στα παραπάνω πλαίσια και πρέπει να αποκρουστεί σαν δόλια και απαράδεκτη και χρησιμοποιείται από κάποιους «οικοχόνδριους» οικολογούντες, που αποτελούν μόνιμα τροχοπέδη για κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια.

Το περιβάλλον είναι κοινωνικό αγαθό και η προστασία του κοινωνικό δικαίωμα για όλο το λαό.

Η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί μέρος μιας προγραμματισμένης, προς όφελος του λαού, κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης.

Υπεύθυνη για τη ρύπανση του περιβάλλοντος δεν είναι η τεχνολογική ανάπτυξη, αλλά ο τρόπος που χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματά της με κριτήριο τη μεγιστοποίηση του κέρδους των οικονομικών συγκροτημάτων.

Δεν είναι λοιπόν λογικό, με το αιτιολογικό της πρόκλησης ρύπανσης, να στρεφόμαστε ενάντια στην εκβιομηχάνιση της χώρας.

Υπάρχει ανάγκη ισόμετρης ανάπτυξης κάθε περιφέρειας στους διάφορους τομείς της οικονομίας (γεωργία, βιομηχανία, τουρισμός) μέσα στα πλαίσια ενός αποκεντρωμένου δημοκρατικού προγραμματισμού.

Βασική προϋπόθεση για την ίδρυση μιας οποιασδήποτε αξιόλογης βιομηχανικής μονάδας αποτελεί η έγκαιρη έγκριση<, Χωροταξικών και Περιβαλλοντικών Μελετών>>, που θα καθορίσουν την κατάλληλη θέση των υπό ίδρυση μονάδων και τη μέγιστη δυνατή προστασία του περιβάλλοντος από τα βιομηχανικά απόβλητα, με στόχο τη διαφύλαξη του φυσικού τοπίου και το ελάχιστο κοινωνικό κόστος από τη λειτουργία τους.

Όταν και μόνο όταν οι Μελέτες το επιτρέπουν πρέπει να δίδεται από το κράτος το δικαίωμα για ίδρυση της όποιας βιομηχανίας, αφού βέβαια εξετασθούν και τα οικονομοτεχνικά στοιχεία.Οι  πολιτικοί  πρέπει να λαμβάνουν  σοβαρά υπόψη τους Επιστήμονες και λιγότερο το λεγόμενο <<πολιτικό κόστος>>…

Εγγύηση όμως πάντα για την επίτευξη μιας καλύτερης ποιότητας ζωής, αποτελεί η συμμετοχή όλων των άμεσα ενδιαφερομένων στις διαδικασίες προγραμματισμού και ελέγχου της Βιομηχανικής Ανάπτυξης της περιοχής τους, ιδιαίτερα δε της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ,Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας, που αποτελούν τα κύτταρα της Δημοκρατίας.