Στην επέτειο των 50 ετών από ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Κρήτης απεδήμησε ο Γεώργιος Γραμματικάκης

 

Του Γεωργίου Ν. Βλατακη προεδρου ιστορικού συλλόγου Ρεθυμνιων Αττικης ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ

Μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη διανοούμενη προσωπικότητα ο καθηγητής Γεώργιος Γραμματικάκης απεδήμησε εις Κύριον  ακριβώς στην πλήρωση των 50 ετών από ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Αν και προσκλήθηκε επισήμως να παραστεί στην εκδήλωση που διοργάνωσε στην Αθήνα την 27-9-23 ο ιστορικός σύλλογος Ρεθυμνιων Αττικής ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ για την επέτειο των 50 ετών ορισμού της έδρας του Παν στο Ρέθυμνο, δυστυχώς όμως λογω προβλημάτων υγείας  του δεν κατεστη δυνατόν .

 Εξελέγη δύο φορές (1990 και 1993) πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Φυσικός και Αστροφυσικός μα και πολύ δραστήριος, ιδιαίτερα καυστικός, με βαθειά ενσυναισθηση Κρητικού,πάντα με σοφιστικέ εμβαθύνσεις που πολλές φορές έδιναν έναυσμα για προβληματισμό, υποστηρικτής στην επιστροφή των αξιών του πολιτισμού.  

Το έτος 1992 ως πρύτανης του Παν. Κρήτης αναγόρευσε  τον Οικουμενικό Πατριάρχη σε Επίτιμο Διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής στην έδρα του Πανεπιστημίου Κρήτης το Ρέθυμνο.

Μεταξύ άλλων είχε αναφέρει: «Κατά την σημερινή σπουδαία ημέρα δύο θεσμοί , ως νόημα αντιθετικοί , συναντώνται και αναζητούν τους κοινούς καημούς και το χρέος τους. ……… Ο Ελληνικός νους αναγνωρίζει στην Ορθοδοξία την στιβαρή παρουσία στις χαλεπές στιγμές του Έθνους , την απαράμιλλη σφραγίδα της σε μορφές λόγου και τέχνης και μια κεντρική σημασία σ’ ότι συχνά με προχειρότητα αποκαλούμε Ελληνική ταυτότητα….». 

Επί πρυτανικής  θητείας του ανέθεσε στην γλύπτρια Ασπασία Παπαδοπερακη την ιστόρηση του εμβλήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης. Επιστημονικό του απωθημένο ήταν  να συνδέσει την ομορφιά της επιστήμης με την ομορφιά της τέχνης

Του άρεσαν οι εξαντρίκ αναλύσεις ως γνήσιος αστροφυσικός που δορυφορείτο πάντα από αναζητήσεις ουσίας ,αναφέροντας  χαρακτηρι-στικά σε κάποια συνέντευξη του ότι «. Είμαι πεπεισμένος πως είμαστε καταδικασμένοι να μην επικοινωνήσουμε ποτέ. Ζούμε την εξωγήινή μας μοναξιά»

Αυτή η ξεχωριστή μορφή του Γιώργου Γραμματικακη δεν θα φύγει ποτέ από την σκέψη μας αλλά και οι παρεμβάσεις του για τον πολιτισμό, την αστροφυσική , το σύμπαν, την μουσική, θα μείνουν χαραγμένες μέσα μας , ως παρακαταθήκη με πρόσημο για  αιώνιο κατευόδιο. 

Τον αποχαιρετούμε  με αυτό που ανέφερε κάποτε ο ίδιος : «Προσωπικά, αυτό μού προκαλεί απέραντη χαρά. Δεν θέλω να γνωρίζω ότι το τέλος είναι κοντά. Θα είναι αφόρητα πληκτικό». Καλό ταξίδι δάσκαλε!

.