Τρίβουν τα μάτια τους, τις τελευταίες μέρες, οι πολίτες. Προσπαθούν να καταλάβουν αν ονειρεύονται ή αν ζουν μια τόσο ζοφερή, τόσο πρωτόγνωρη “πολιτική” πραγματικότητα.
Από τη μεταπολίτευση του 1974, κανείς μας δεν έχει ξαναζήσει τέτοια πολιτική ξεφτίλα. Μπορεί κάποια χρόνια, οι πολιτικές εντάσεις να είχαν κτυπήσει κόκκινο, μπορεί να ήταν χωρισμένος ο κόσμος σε πράσινα και σε γαλάζια καφενεία, μπορεί ο φανατισμός να είχε μειώσει την ευθυκρισία μιας μεγάλης μερίδας πολιτών, όμως κανένα από τα όντως αρνητικά αυτά φαινόμενα του δημοσίου βίου, δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα συμβαίνουν στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι.
Τουλάχιστον τότε, ο κόσμος είχε κάποια “πιστεύω”, που νόμιζε, έστω, ότι υπηρετούσε. Υπήρχαν τότε πολίτες αποφασισμένοι να πέσουν ακόμα και στη φωτιά, προκειμένου να υπερασπισθούν τη γραμμή που τους έδιναν τα κόμματα και οι αρχηγοί τους.
Σήμερα, ευτυχώς ή δυστυχώς, οι πολίτες απέχουν. Οι περισσότεροι έχουν θρονιαστεί απογοητευμένοι στους καναπέδες τους και παρακολουθούν με θυμηδία ένα άνευ προηγουμένου ξεφτίλισμα της πολιτικής από κάποιους αδίστακτους “πολιτικούς”. Που στην αγωνία τους να κρατηθούν στην εξουσία, υποβαθμίσουν, ξεπουλούν και προδίδουν τους πάντες και τα πάντα.
Παρακολουθήσαμε το βράδυ της Τετάρτης τη θλιβερή διαδικασία για παροχή ψήφου “εμπιστοσύνης” προς μια καταρρέουσα κυβέρνηση. Είδαμε την αποθέωση μιας άθλιας μεθόδευσης, που μπορεί να απέδωσε αριθμητικά το αναγκαίο “151”, επί της ουσίας όμως μηδένισε αξιοπρέπειες, καταρράκωσε συνειδήσεις, και τελικά ευτέλισε και καταξεφτέλισε πρόσωπα και θεσμούς.
Αρχικά όλοι υποψιάζονταν πως οι μεθοδεύσεις αυτές, δεν στόχευαν μόνο σε μια βραχυχρόνια παράταση παραμονής στην εξουσία των κυβερνώντων. Όταν οι “151” είπαν το ΝΑΙ τους, και μάλιστα με τον τρόπο που το είπαν, ο κόσμος βεβαιώθηκε για το αμέσως επόμενο, μετέωρο βήμα αυτού του ανίερου συρφετού. Που θα είναι η απόπειρα επανάληψης του “ΝΑΙ”, για την υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, δηλαδή για το ξεπούλημα της Μακεδονίας!
Κατά τα λοιπά, σύμφωνα με το κακοστημένο θέατρο του παραλόγου που βιώνουμε, ο ένας εξωμότης διαγράφει τον άλλο, ενώ κάποιοι “βλέπουν” να απειλούνται, δήθεν, από ορατές ή αόρατες ή εξωγήινες ή διαβολικές δυνάμεις… Ακόμη και ένα σακκουλάκι με σουβλάκια, δίδει την εντύπωση “υπόπτου δέματος” έτοιμου να… εκραγεί!
Θα κρατήσει άραγε για πολύ ακόμη, αυτός ο απίστευτος παραλογισμός; Ή, να το πούμε διαφορετικά: Θα αντέξει άραγε για πολύ ακόμη, αυτός ο κόσμος κι αυτός ο τόπος, τούτη την πρωτόγνωρη, επικίνδυνη και αδιέξοδη ξεφτίλα της πολιτικής και των πολιτικών;
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019