Τρεις είναι οι κύριες αιτίες της εχθρικής στάσης των Τούρκων προς την χώρα μας

Kατά τον κορυφαίο Αρχαίο Ελληνα   Ιστορικό  Θουκυδίδη ,τρεις είναι οι κύριες Αιτίες  των στρατιωτικών  αναμετρήσεων των κρατών : «οι στερεότυπες Ιστορικές Αντιλήψεις των Λαών», « τα Συμφέροντα», και << ο φόβος και το δέος προς τον εχθρό>>.

1.-Η Αντίληψη .λοιπόν,που έχουν  εμμονικά  ιστορικά οι  Τούρκοι είναι ότι :

-Οι Έλληνες είναι εκείνοι που έκαναν την αρχή για τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1821).

-Οι Έλληνες απείλησαν την καρδιά της σημερινής Τουρκίας προελαύνοντας μέχρις έξω από την Άγκυρα.

2- Τα «Συμφέροντα» αφορούν το έντονο ενδιαφέρον της Τουρκίας για συμμετοχή στα οφέλη από την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου και της ΑνατολικήςΜεσογείου.

3.«Φόβος και Δέος» : Δεν μπορεί βέβαια να υπάρχει φανερός φόβος της Τουρκίας απέναντι στη μικρή Ελλάδα. (πολλαπλάσια έκταση και πληθυσμός, ισχυρότερη στρατιωτική μηχανή).

Ομως  σίγουρα  μας θεωρούν «πολυμήχανους Οδυσσείς». Με άλλα λόγια, υπάρχει ένας κρυφός φόβος μήπως , κατά κάποιο τρόπο «τους τήν φέρουμε». Και είναι πεπεισμένοι ότι τους τη φέραμε άσχημα με την Συνθήκη των Σεβρών το 1922 αλλά και με Συνθήκη της Λωζάννης του 1923.

Διακατέχονται από τον  καημό ότι , μια Ελλάδα ηττημένη, ταπεινωμένη και προδομένη από τους τότε συμμάχους της, κατάφερε να βγει καθαρή με μια τέτοια Συνθήκη της Λωζάννης που προβλέπει :

-την απαλλαγή της από τις πολεμικές αποζημιώσεις που επίμονα ζητούσαν οι Τούρκοι ως νικήτρια χώρα στον πόλεμο της Μικράς Ασίας.

-την μη διενέργεια δημοψηφίσματος για τη Δυτική Θράκη, όπου τότε πλειοψηφούσε το μουσουλμανικό στοιχείο και υπήρχε κίνδυνος να τη χάσουμε.

-Και το κυριότερο, την κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο.

Αυτός ο καημός των Τούρκων έγινε αβάσταχτος από τότε που φάνηκε ότι υπάρχει σημαντικός υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος στο Αιγαίο.

Γι’αυτό προσπαθούν λυσσαλέα να τινάξουν στον αέρα τη συνθήκη της Λωζάννης, την οποία άλλωστε παραβιάζουν ποικιλοτρόπως κάθε μέρα.

Η Τουρκία διακατέχονταν πάντα από το φόβο μήπως η «πολυμήχανη» Ελλάδα αποκτούσε ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα σε βάρος της στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έντρομη παρακολούθησε την Ελλάδα να διεξάγει διερευνητικές διαπραγματεύσεις για τη σύναψη «Συμφωνίας Σύνδεσης» με την ΕΟΚ μέσα στο 1958, στον ίδιο χρόνο δηλαδή που εκείνη ιδρύθηκε. Θα πρέπει να τονισθεί ότι η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα της υφηλίου που ανέπτυξε συμβατικούς δεσμούς με τη νεογέννητη ΕΟΚ.  Ήταν μια πράξη αναγνώρισης, μια έκφραση εμπιστοσύνης προς την ΕΟΚ σε μία εποχή που αυτή ήταν αμφισβητούμενη.

Υπήρχε η ΕΖΕΣ (Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών) την οποία είχε ιδρύσει η Αγγλία για αντιπερισπασμό. Στην ΕΖΕΣ ακολούθησαν την Αγγλία άλλες έξι χώρες. Σύντομα όμως, η μία μετά την άλλη την εγκατέλειψαν, μαζί με την ίδια την Αγγλία, και ζήτησαν να ενταχθούν στην ΕΟΚ. Η Ελλάδα  απέδειξε αξιοσημείωτη διορατικότητα αφού, χωρίς κανένα δισταγμό και έγκαιρα, επέλεξε την ΕΟΚ. Η Τουρκία, ακολουθώντας κατά πόδας την Ελλάδα, υπέβαλε αίτηση σύνδεσης με την ΕΟΚ δύο μόλις μήνες μετά την δική μας αίτηση.

Η Συμφωνία Σύνδεσης αποτελεί την ισχυρότερη συμφωνία ΕΟΚ – τρίτης χώρας. Σε τελικό στάδιο, μια τέτοια συμφωνία προβλέπει την πλήρη ένταξη. Η πορεία της δικής μας συμφωνίας σύνδεσης είχε διακοπεί εξαιτίας της Απριλιανής δικτατορίας. Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, η Ελλάδα υπέβαλε αίτηση για πλήρη Ενταξη. Και η πορεία της Τουρκικής συμφωνίας σύνδεσης είχε διακοπεί εξαιτίας της δικτατορίας EBΡEN.  Ακολουθώντας πάλι κατά πόδας την Ελλάδα, η Τουρκία υπέβαλε κι’ εκείνη το 1989 αίτηση για πλήρη ένταξη, μετά την πτώση της δικτατορίας ΕΒΡΕΝ. Από τότε η αίτηση της καρκινοβατεί και με  τις αλλεπάλληλες παλινωδίες των ηγεσιών της παραμένει σε εκκρεμότητα  και ιδιαίτερα  σήμερα που έχει μετατραπεί στον <<ταραξία>> της Ανατολικής Μεσογείου , απομακρύνεται σε μεγάλο βάθος χρόνου, με τάση απόρριψης της.

Και ναι μεν, έχει τη στήριξη της ισχυρής Γερμανίας αλλά η Γερμανία μόνη δεν μπορεί να τη βάλει στην ΕΕ. Η επίσης συμπαθούσα την Τουρκία Αγγλία δεν είναι πλέον μέλος της ΕΕ.  Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron δεν διάκειται φιλικά προς την Τουρκία. Ακολουθεί την φιλελληνική παράδοση του προκατόχου του Valery Giscar d’Estaing.

Οι οικονομικές δε κυρώσεις της Ε.Ε. επικρέμανται πάνω  από την  χειμαζόμενη οικονομία  της Τουρκίας ,σαν<< Δαμόκλεια σπάθη>>.

Να λοιπόν  γιατί οι Τούρκοι αντιμετωπίζουν την  μικρή Ελλάδα  με <<Φόβο και Δέος>>…..

Επειδή λοιπόν ,στην περίπτωση μας, συντρέχουν και οι τρείς <<Αιτίες, κατά Θουκυδίδη>>

<< Εστέ έτοιμοι ,Φύλακες  γρηγορείτε>>!..