ΒΑΛΚΑΝΙΑ (Η «πυριτιδαποθήκη» της Ευρώπης)

Αποτελεί απαράβατη αρχή, η ευρύτατα διαδεδομένη άποψη, ότι «εάν οι νεότερες γενεές δεν παραδειγματίζονται απ’ τα δραματικά γεγονότα του παρελθόντος, είναι καταδικασμένες να τα ξαναζήσουν».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση – η οποία προσπαθεί να επιτύχει κάτω από αντίξοες συνθήκες τη δική της ενοποίηση,  αγνόησε την παραπάνω βασική αρχή και διέπραξε στις 16 Δεκεμβρίου 1991 στις Βρυξέλλες ένα μέγιστο λάθος, του οποίου τις δραματικές επιπτώσεις ζούμε στις μέρες μας.

Πιεζόμενη από μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις, που ζητούσαν την αύξηση της επιρροής τους στα Βαλκάνια, αποφάσισε τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αναγνωρίζοντας την Κροατία και τη Σλοβενία ως ανεξάρτητα κράτη, επικυρώνοντας τις μονομερείς αποφάσεις τους. 

Ήταν η αρχή του κακού.  Από τη στιγμή εκείνη ξεκίνησε ένας φοβερός εμφύλιος πόλεμος, αιματηρός και ανελέητος, που στοίχισε τη ζωή πολλών χιλιάδων στρατιωτών και άμαχου πληθυσμού και δημιούργησε μεγάλα ρεύματα προσφύγων.

Την περίοδο του διπολισμού ανάμεσα στις ΗΠΑ και την πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ένωση, οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των Βαλκανικών χωρών είχαν παγώσει μπροστά στην ευρύτερη αντιπαλότητα των δύο υπερδυνάμεων, στα πλαίσια λεπτών, έστω και πλασματικών, ισορροπιών.

Μετά την πτώση όμως του «Υπαρκτού Σοσιαλισμού» τα καταπιεσμένα μέχρι χθες αισθήματα εθνικής ταυτότητας, θρησκείας και αντεκδίκησης πήραν έντονη μορφή.

Η κρίση στη Γιουγκοσλαβία, που έχει κύρια εθνικιστικά χαρακτηριστικά αποτελεί το πιο τραγικό παράδειγμα.

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, που διήρκησε πολλά χρόνια, παρά το εμπάργκο πετρελαίου προς τον έναν εκ των αντιμαχόμενων και το εμπάργκο πώλησης όπλων έναντι όλων των πρώην Γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών, κατέρριψε την άποψη ότι ένας πόλεμος με συμβατικά όπλα είναι υπόθεση λίγων μόνο ημερών.

Ο πολυαίμακτος αυτός εμφύλιος πόλεμος, που ήρθε σαν επακόλουθο της αποομοσπονδοποίησης και ανεξαρτοποίησης μικρών Δημοκρατιών, επιβεβαίωσε κατά τον τραγικότερο τρόπο την πρόβλεψη, ότι μικρές χώρες της Ηπείρου μας, ανεξάρτητα αν προϋπήρχαν ή δημιουργήθηκαν πρόσφατα, λόγω της απουσίας ενός συλλογικού συστήματος ασφαλείας, προσαρμοσμένου στις συνθήκες του νέου πολυπολικού κόσμου, το οποίο θα προσφέρει ίση ασφάλεια σε όλες αυτές τις χώρες, εγκυμονεί κινδύνους να αφεθούν στο έλεος κάθε είδους καιροσκόπων που θα δελεάζονταν να τις εκφοβίσουν, να τις εκβιάσουν ή και να εισβάλλουν σ’ αυτές.

Ο πόλεμος βέβαια στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, όπως είναι γνωστό, έληξε με τη συμφωνία του Ντέυτον, της οποίας την τήρηση επιτηρούν δυνάμεις του ΟΗΕ.

Η Ελλάδα, χώρα φιλειρηνική, έχει δηλώσει.  ότι συμπλέει πλήρως με την αρχή των Ηνωμένων Εθνών, ότι στις στρατιωτικές δυνάμεις που πραγματοποιούν επέμβαση, έστω και με το αιτιολογικό της επιβολής της ειρήνης, δεν πρέπει να συμμετέχουν μονάδες γειτονικών χωρών, γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε βόμβα στα θεμέλια του οικοδομήματος των Βαλκανίων.

Πρέπει να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση στις διαμετρικά αντίθετες θέσεις μεταξύ  των αντιμαχομένων  χωρίς πολεμική αντιπαράθεση, αλλά με πλήρη συμμόρφωση στις δύο παρακάτω αρχές:

α) Την  απόρριψη κάθε ιδέας αλλαγής των παλιών συνόρων εσωτερικών και εξωτερικών και 

β) Τον  πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων.

 Τις παραπάνω όμως Αρχές παραβίασε ,απροκάλυπτα ωμά ο Πρόεδρος ΠΟΥΤΙΝ με την εισβολή της ΡΩΣΊΑΣ στη ΟΥΚΡΑΝΙΑ.,οδηγώντας την σε ανθρωπιστική κρίση με τις δεκάδες η εκατοντάδες νεκρούς από τους βομβαρδισμούς και  με στρατιές προσφύγων.. .

Η κατάσταση πλέον καθίσταται ανεξέλεγκτη.  Υπάρχει ορατός κίνδυνος μεταφοράς του πολέμου νοτιότερα με εμπλοκή των γειτονικών χωρών, με τραγικές συνέπειες. πού , μας βάζει σε εύλογες ανησυχίες ότι βρισκόμαστε προ ενός εκτυλισσόμενου σατανικού σεναρίου, που προβλέπει τη γενικότερη «τακτοποίηση» με τη μέθοδο «λύση-πακέτο» των εκκρεμοτήτων της ευρύτερης περιοχής ανοίγοντας τις παράνομες ορέξεις της γείτονος.

Η Ευρώπη πρέπει να αφυπνισθεί και να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε μια αρμονική κοινότητα κρατών, αν συνεχισθεί η επικίνδυνη πορεία συνεχών διασπάσεων σε μικρότερα κράτη ανεξάρτητων κρατών, ευνοώντας αλλαγές των παλαιών συνόρων.

Η επιδίωξη της αποσταθεροποιητικής ιδέας του απόλυτου Έθνους – Κράτους πρέπει να αντικατασταθεί με την ενθάρρυνση για ενότητα και συνεργασία ανάμεσα στις διάφορες εθνολογικές ομάδες, με βάση τις αρχές της προστασίας των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων.

Η Ευρώπη πρέπει να κατανοήσει ότι μόνο με Ευρωπαϊκούς  Λαούς που συμβιώνουν με ειρήνη και ευημερία μπορεί να θεμελιωθεί στέρεα το οικοδόμημα της Ενωμένης Ευρώπης, διαφορετικά βάζουν φωτιά στην «πυριτιδαποθήκη» της Ευρώπης, τα Βαλκάνια, που βρίσκονται στο «μαλακό της υπογάστριο»….ενισχύοντας    όχι μόνο τις  Οικονομίες    αλλά ιδιαίτερα την Κοινή Πολιτική Εξωτερικών και Άμυνας  των    Κρατών μελών της .