Ο Μανώλης Κ. Κεφαλογιάννης με ερώτησή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε αφενός να υποχρεώσει την Τουρκία που είναι μία υπό ένταξη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να υπογράψει και να κυρώσει τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που αποτελεί κοινοτικό κεκτημένο και αφετέρου και αφετέρου να άρει το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο που απεμπολεί το δικαίωμα σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των ελληνικών νησιών καταστρατηγώντας το Άρθρο 121 της UNCLOS που ρητά ορίζει ότι τα νησιά με οικονομική ζωή έχουν το ίδιο δικαίωμα ΑΟΖ όπως και οι ηπειρωτικές περιοχές.
Στην ερώτηση, επίσης, επισημαίνεται ότι η Τουρκία έχει ανακηρύξει ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα μετά από συμφωνία με τα τότε γειτονικά κράτη το 1986, Σοβιετική Ένωση, Βουλγαρία, Ρουμανία, αποδεχόμενη σε μία κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα όπως είναι η Μαύρη Θάλασσας όχι μόνο τη μέθοδο της «μέσης γραμμής» αλλά ουσία την ίδια τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Αναλυτικά η ερώτηση:
«Η Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας είναι ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός. Αυτή η Σύμβαση αποτελεί μία κρίσιμη καμπή στην ιστορία των ιδεών της διεθνούς κοινωνίας. Είναι το σύμβολο και αγγελιοφόρος μίας νέας εποχής του διεθνούς δικαίου, της παγκόσμιας πολιτικής οικονομίας και της διεθνούς κοινωνίας.
Στην έδρα του ΟΗΕ την Παρασκευή 30 Απριλίου 1982 η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών-μελών του Οργανισμού υπερψήφισε την UNCLOS. Μία από τις τέσσερεις χώρες που την καταψήφισαν ήταν και η Τουρκία. Η οποία μέχρι και σήμερα δεν την έχει υπογράψει ούτε κυρώσει.
Παρόλα αυτά το 1986 η Τουρκία ύστερα από πίεση της τότε Σοβιετικής Ένωσης που είχε αποφασίσει να ξεκινήσει έρευνες για υδρογονάνθρακες στη Μαύρη Θάλασσα προχώρησε σε ανακήρυξη ΑΟΖ στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας σε συμφωνία τόσο με την τότε Σοβιετική Ένωση όσο και με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Αν και η Μαύρη Θάλασσα θεωρείται πιο κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα από το Αιγαίο η συμφωνία κατέληξε για τις επικαλυπτόμενες περιοχές χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της «μέσης γραμμής».
Αν και η συγκεκριμένη ενέργεια της τουρκικής πλευράς συνιστά όχι μόνο πλήρη αποδοχή της μεθόδου της «μέσης γραμμής» για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης αλλά κυρίως αποδοχή της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας στην ολότητά της.
Παρόλα αυτά η Τουρκία συνεχίζει να αμφισβητεί συγκεκριμένα άρθρα της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας όπως το Άρθρο 121 που σαφώς ορίζει τα νησιά με οικονομική ζωή έχουν δικαίωμα ΑΟΖ όπως οι ηπειρωτικές περιοχές και δηλώνει ότι τα νησιά έχουν μόνο χωρικά ύδατα και δεν έχουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Και μη σεβόμενη καμία έννοια του Διεθνούς Δικαίου, απεμπολώντας τα δικαιώματα σε ΑΟΖ των ελληνικών νησιών, προχώρησε στην υπογραφή του παράνομου και άκυρου τουρκολιβυκού μνημονίου ανακηρύσσοντας Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης.
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
- Σε τι ενέργειες προτίθεται να προβεί ώστε η Τουρκία μία υπό ένταξη στην ΕΕ χώρα να υπογράψει και να κυρώσει τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που αποτελεί άλλωστε και κοινοτικό κεκτημένο;
- Σε τι ενέργειες προτίθεται να προβεί ώστε η Τουρκία να αποσύρει το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό σύμφωνο που απεμπολεί το δικαίωμα ΑΟΖ στα ελληνικά νησιά σύμφωνα με το Άρθρο 121 της UNCLOS;»
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019