Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Μια (ακόμη) ιστορική τελετή πάνω στο Θ/Κ «Αβέρωφ».
Στο πολυτελές καρέ του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη και κάτω από τα κανόνια του ένδοξου θωρηκτού, θα μπουν οι τελικές υπογραφές στις συμβάσεις απόκτησης 3+1 φρεγατών Belh@rrα και των 6 επιπλέον Rafale που θα ενισχύσουν αποτελεσματικά το ελληνικό οπλοστάσιο.
Το κυρίαρχο γεγονός όμως, ότι οι υπογραφές για τις γαλλικές φρεγάτες μπαίνουν σε ένα θωρηκτό που είναι θρύλος για το Πολεμικό Ναυτικό, αυτό αποτελεί ξεκάθαρα, μια συμβολική κίνηση για τον εκσυγχρονισμό του Στόλου.
Στα καλογυαλισμένα καταστρώματα του πλοίου, θα βρεθεί η υπουργός Άμυνας της Γαλλίας Φλοράνς Παρλί μαζί με τον αρχηγό των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων και με 14 υψηλόβαθμους αξιωματούχους τόσο του γαλλικού υπουργείου Άμυνας, όσο και των ναυπηγείων Naval Group, κατασκευάστριας εταιρίας των Belharra.
Εκεί θα τους υποδεχθεί η ελληνική αντιπροσωπεία και η συνάντηση αυτή, θα επισφραγίσει την ελληνογαλλική φιλία και συνεργασία.
Ωστόσο το δοξασμένο θωρηκτό, που βρίσκεται βαθιά στις καρδιές όλων των Ελλήνων γιατί αντιπροσωπεύει το μεγαλείο της χώρας και κρατάει ζωντανή την μακραίωνη και ένδοξη θαλασσινή ιστορία , θα μπορούσε να μην είναι σήμερα στο Τροκαντερό, αλλά… στον βυθό του Σαρωνικού!
«ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΟ «ΑΒΕΡΩΦ»
Βρισκόμαστε τη νύχτα της 17ης Απριλίου του 1941.
Το μέτωπο άμυνας του ελληνικού στρατού στη Μακεδονία είχε καταρρεύσει και οι Γερμανοί κατευθύνονταν προς την Αθήνα, ενώ την ίδια στιγμή οι Άγγλοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα.
Ο Τσολάκογλου ετοιμάζεται να παραδώσει τη χώρα και τυπικά στη ναζιστική Γερμανία.
Στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, διαδραματίζεται ένα συγκλονιστικό θρίλερ.
Γύρω από ένα τραπέζι δυο ναύαρχοι με άσπρα μαλλιά και κουρασμένα πρόσωπα μαζί με τους επιτελείς τους, παίρνουν μια απόφαση που θα σημάδευε με τύψεις και ιστορικές ευθύνες στο υπόλοιπο της ζωής τους.
Ο αρχηγός ΓΕΝ Αλέξανδρος Σακελλαρίου και ο αρχηγός Στόλου Επαμεινώνδας Καββαδίας, διατάσουν να πλεύσει ρυμουλκούμενος ο «Αβέρωφ» μέχρι τον Σαρωνικό και κει να αυτοβυθιστεί ανοικτα της Ψυτάλλειας για να μην πέσει στα χέρια των κατακτητών.
Θεώρησαν ότι το αργοκίνητο πλοίο δεν θα μπορούσε να φτάσει στην Αλεξάνδρεια μαζί με τον υπόλοιπο Στόλο που έφευγε για να συνεχίσει τον αγώνα από την Αίγυπτο.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και κάθε λεπτό πολύτιμο…
Δυο αμούστακοι Σημαιοφόροι όμως, ύψωσαν το ανάστημα τους, έβγαλαν τα περίστροφα από τις θήκες τους και στάθηκαν με θάρρος απέναντι στους Ναύαρχους που είχαν αποφασίσει να στείλουν στον βυθό της θάλασσας την αδιαπραγμάτευτη ναυτική παράδοση!
Τα όσα συνέβησαν πριν από 81 χρόνια πάνω στα καταστρώματα του θωρηκτού, ενώ η χώρα κατέρρεε, είναι συγκλονιστικά και οι λεπτομέρειες περίπου άγνωστες…
Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Όταν φτάνει η διαταγή στο πλοίο, οι περισσότεροι αξιωματικοί του πλοίου δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι από την απόφαση.
Στην ανταρσία πρωτοστατούν δύο σημαιοφόροι και ένας ιερέας.
Ο Αλέξανδρος Διαμαντής μηχανικός του πλοίου, ο Π. Ηλιομαρκάκης και ο στρατιωτικός ιερέας Δ. Παπανικολόπουλος.
Την προηγούμενη μέρα καθώς είχε ήδη ξεσπάσει αναταραχή ο Διαμαντής ανοίγει το οπλοστάσιο του πλοίου και μοιράζει όπλα στους ναύτες διαχέοντας την ιδέα το πλοίο να φύγει παρά το ρίσκο που έχει μια τέτοια απόφαση και να κατευθυνθεί στην Αλεξάνδρεια για να ενωθεί με το συμμαχικό στόλο.
Ο Ηλιομαρκάκης ενημερώνει τον πλωτάρχη Πότη Δαμηλάτη, διευθυντή του πυροβολικού για την πρόθεση μερίδας των αξιωματικών να σώσουν το πλοίο έστω και με τη βία.
Ο κυβερνήτης Βλαχόπουλος και ο ύπαρχος Παπαβασιλείου δεν βρίσκονταν στο θωρηκτο εκείνη τη στιγμή και ο Δαμηλάτης ως ανώτερος στην ιεραρχία είχε την ευθύνη.
Ο Δαμηλάτης βρέθηκε σε δύσκολη θέση καθώς δεν μπορούσε να πάρει την απόφαση και προσπάθησε να καθησυχάσει τους αξιωματικούς του.
Επικρατεί χάος και ο Ηλιομαρκάκης προτείνει σε όσους θέλουν να φύγουν και να επιστρέψουν στις οικογένειές τους.
Ο πόλεμος για την Ελλάδα είχε τελειώσει.
Το πλήρωμα ωστόσο αναστατωμένο αρχίζει να φωνάζει “να σωθεί το Αβέρωφ”.
Ανταρσία όμως εν καιρώ πολέμου σημαίνει το λιγότερο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ο υποπλοίαρχος μηχανικός Μ. Χρονόπουλος που ήταν και ο αρχαιότερος μηχανικός, βάζει τις φωνές λέγοντας ότι αυτές είναι παράτυπες ενέργειες και δεν μπορεί αν αποπλεύσει το πλοίο χωρίς διαταγή.
Απειλεί μάλιστα ότι θα σαμποτάρει τους λέβητες για να μην μπορούν να δουλέψουν οι μηχανές και επιτίθεται στον Δαμηλάτη κατηγορώντας τον για συνωμοσία με τους δύο σημαιοφόρους.
Ο Ηλιομαρκάκης τότε λέει στον Διαμαντή να αναλάβει αυτός τις μηχανές και να τις προετοιμάσει για απόπλου.
Η ανταρσία ήδη έχει ξεσπάσει σε μια ατμόσφαιρα απειθαρχίας και αβεβαιότητας και με τη μεγάλη πλειοψηφία των αξιωματικών να είναι σημαιοφόροι, δηλαδή νέοι άντρες εκ των οποίων πολλοί μόλις είχαν βγει από τη σχολή χωρίς εμπειρία σε ανάλογες κρίσεις και εκ των πραγμάτων ελάχιστα, αυτό που λέμε, «μπαρουτοκαπνισμένοι.»
Τα νεύρα πάνω στο «Αβέρωφ» είναι ήδη τεντωμένα και ο Δαμηλάτης κάνει γενική κλήση πληρώματος, ζητώντας στη μία μετά τα μεσάνυχτα το πλοίο να είναι έτοιμο για απόπλου και θα περιμένει διαταγές καθώς και την επιβίβαση των ανώτερων αξιωματικών.
Το πλήρωμα φωνάζει και ζητά να φύγει το καράβι γρήγορα για να μην πέσει είτε στα χέρια του εχθρού, είτε στους αξιωματικούς που ήταν αντίθετοι με την ανταρσία.
ΒΙΡΑ ΤΙΣ ΑΓΚΥΡΕΣ
Η ανταρσία βρίσκεται σε εξέλιξη με το πλοίο έτοιμο να αναχωρήσει, υπό το βάρος τόσο του περιορισμένου χρόνου που είχε το πλήρωμα να βγάλει το πλοίο από τον όρμο της Ελευσίνας και της αποστολής αυτοκτονίας που είχε μπροστά του, όσο και υπό το βάρος της σκέψης ότι οι συμμετέχοντες ήταν πλέον στασιαστές εν καιρό πολέμου με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη μετέπειτα ζωή τους.
Η περιπέτεια για το θωρηκτό αρχίζει λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Στο ημερολόγιο καταγράφεται κάθε λεπτομέρεια.
«Ωρα 00.55Εις τάξιν απάρσεως.
Λύσαμεν σημαντήρας.
Εν Ελευσίνι εγκαταλείφθη Α΄ ατμάκατος, Α΄ λέμβος, μια άκατος και άν άμμα εφέδρου αγκύρας λόγω επισπεύσεως κινήσεων πλοίου
Ωρα 00.58Πρόσω.
Κατευθυνόμεθα στενόν Λέρου – Κυράς.
Ωρα 01.28Διάπλους μεγάλου ναυστάθμου.
Ωρα 01.55Κράττει έξωθι φράγματος Ψυτταλείας-Κυνοσάργους.
Αναμένωμεν ανέωξιν φράγματος.
Αιτηθείσα δεν επραγματοποιήθη.
Ελήφθη απόφασις όπως το φράγμα ανοιχθή δια των μέσων του πλοίου.
Ωρα 02.05Καθαίρεσις ακάτου.
Εργασία ανεώξεως θύρας φράγματος.»
Τα νέα έχουν φτάσει στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού που πανικόβλητο προσπαθεί να κρατήσει το πλοίο μέσα στον όρμο και ξεκινά μία δραματική επικοινωνία, σε μια ύστατη προσπάθεια να αποφευχθεί ο απόπλους.
Το πλήρωμα ωστόσο είναι αποφασισμένο να συνεχίσει.
Τα σήματα του Αβέρωφ στην επικοινωνία του με το ΓΕΝ είναι αποκαλυπτικά.
Από ΑΓΕΝ προς Αβέρωφ
«Εν ονόματι κινδυνευούσης πατρίδος εξορκίζω υποταγήν και επιζητώμεν μεταφοράν στόλου εις Αλεξανδρείαν. Μονομερής ενέργειά σας αποτελεί προφανή κίνδυνον καταστροφής πλοίου από εχθρών ίσως και φίλων. Αγκυροβολήσατε
02.57Από Αβέρωφ προς ΑΓΕΝ
Άπαντες εν τω πλοίω επιθυμούσι συνέχισιν πλου.
Παρακαλώ επιτρέψατε
03.03Από Αβέρωφ προς ΑΓΕΝ
Άπαντες εν τω πλοίο επιθυμούσι επιβή υπουργός και ΑΓΕΝ.
03.07Από ΑΓΕΝ προς Αβέρωφ
Πλους αδύνατος άνευ κανονικώς συγκροτημένου προσωπικού.
Ασφαλώς γίνετε στόχος των πυροβόλων των συμμάχων.
Καταστροφή σας βεβαία άνευ συνοδείας δι ην συνεννοούμεθα μετά συμμάχων.
Εξορκίζω αγκυροβολήσατε και ομονοήσατε. Αποστέλλω κυβερνήτην
03.15Από ΑΓΕΝ προς Αβέρωφ
Κρατήσατε. Πλοίου επιβή πλοίαρχος Βλαχόπουλος»
Οι επιτελείς του ΓΕΝ καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσουν το πλοίο και το πλήρωμα που ουσιαστικά έχει κάνει μια ανταρσία επειδή θέλει να πολεμήσει.
Προκειμένου να έχει τον έλεγχο της κατάστασης , όσο μπορεί, το ΓΕΝ υποχρεώνεται να αποστείλει κυβερνήτη στο καράβι νομιμοποιώντας ατύπως αλλά ουσιαστικά την κίνηση του πληρώματος.
ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ
«03.51 Από Αβέρωφ προς ΑΓΕΝ
Διαδρομούμεν μεταξύ Φλεβών-Μυρμήγκια εν αναμονή διαταγής
04.10Από ΑΓΕΝ προς Αβέρωφ
Επιθυμία πρωθυπουργού Αβέρωφ να μη βληθή
Ημερολόγιο πλοίου ώρα 04.30
Επέβη ο κυβερνήτης πλοίαρχος Βλαχόπουλος υπό τας ζωηράς επευφημίας των ανδρών του πληρώματος.
Κατευθυνόμεθα προς Ζούρβαν πλέοντες ελίγδην.
04.45σήμα από Αβέρωφ προς ΑΓΕΝ Σήμα σας 04.40 διατάξατε που επαναπλεύσωμεν. Επανάπλους Ναύσταθμον επικίνδυνος ίσως λόγω ναρκών.
Αβέρωφ πειθαρχεί διαταγάς σας.
Πλωτάρχης Δαμηλάτης.
07.45από Αβέρωφ προς ΑΓΕΝ
Πάντες πειθαρχούν.
Πλέομεν Αργολικόν όπου αναμένωμεν διαταγάς υμών.
08.55Από ΑΓΕΝ προς Αβέρωφ
Ο Θεός μαζί σας.
Συνεννοούμαι με Συμμάχους δια πλουν σας. Αναφέρατε στίγμα, ώραν, ταχύτητα και από ποιόν εκ των διαύλων Κρήτης θα πλεύσετε προς Νότο προς ειδοποίηση Συμμάχων.»
Η ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΣΤΑΣΙΑΣΤΩΝ
Το «Αβέρωφ» έφτασε στη Σούδα την άλλη μέρα στις επτά το πρωί, όπου εκεί ενώθηκε με τον υπόλοιπο ελληνικό και αγγλικό στόλο και συνέχισε το ταξίδι του προς την Αλεξάνδρεια.
Το γεγονός ότι το «Αβέρωφ» υπάρχει μέχρι σήμερα οφείλεται κυρίως στους Διαμαντή και Ηλιομαρκάκη και στο Δαμηλάτη που πήρε την απόφαση στην πιο κρίσιμη στιγμή.
Η ιστορία όμως στη συνέχεια στάθηκε σκληρή με τους πρωταγωνιστές της ανταρσίας.
Αν και η επιχείρηση ήταν επιτυχημένη και ατύπως μεν αλλά ουσιαστικά νομιμοποιήθηκε από το υπουργείο Ναυτικών, στην Αλεξάνδρεια, συνεστήθη με προτροπή των Άγγλων ναυτοδικείο.
Τον επόμενο χρόνο ο Ηλιομαρκάκης αποτάχθηκε και ο Διαμαντής τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Το 1948 ζήτησε παραίτηση η οποία δεν του δόθηκε.
Μέχρι την επανάκλησή του κατέφυγε στο Χαρτούμ, στην ελληνική παροικία, η οποία τον τίμησε σαν ήρωα.
Αργότερα παρασημοφορήθηκε για την πράξη του με τον σταυρό πρώτης τάξης.
Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Βλαχόπουλος θα πνιγεί μαζί με τη σύζυγό του.
Ο Δαμηλάτης θα εξαναγκαστεί σε παραίτηση το 1952.
Μετά το «Αβέρωφ» έγινε κυβερνήτης στο πλοίο Κανάρης το οποίο έκανε απόβαση στη Σικελία τον Ιούλιο του 1943.
Πληροφορίες
Αρχιπλοίαρχος Γ. Δροσινός. (σημαιοφόρος στο Θωρηκτό Αβέρωφ, 1940-1941)
Στυλιανός Χαρατσής «1023 αξιωματικοί και 22 κινήματα»
CNN Greece
Κώστας Πλιακος
Ραφαήλ Διαμαντής
militaire.gr
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019