Από τον κ. Ελευθέριο Καλαϊτζάκη πήραμε και ευχαρίστως δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή, με το περιεχόμενο της οποίας συμφωνούμε απολύτως:
Αγαπητή “Νέα Δράσις”,
Μένω παράλληλα της εθνικής προς την έξοδο του άι Γιάννη χωστου. Κάθε βράδυ μετά της 11, η εθνική μετατρέπεται σε πίστα φόρμουλας. Κοντρες με πειραγμενα αυτοκίνητα και εξωφρενικές ταχύτητες.
Οι γονείς αυτών των παιδιών νιώθουν υπερήφανοι; Αυτοί οι άνθρωποι που επιδίδονται σε γνωριμία με τον θάνατο, νιώθουν ξεχωριστοί;;;
Και εάν αυτοί έχουν ραντεβού με το χάρο, γιατί να ρισκάρουν να πάρουν στον λαιμό τους αθώους;;; 60 δευτερόλεπτα διάρκεια έχει το λεπτό… μέχρι να κάνει αυτές τις στροφές ο δείκτης, η χαρά και η αδρεναλίνη μπορεί να γίνει πένθος και βουβός πόνος.
Και μετά τι;;; Μπλε φώτα από ασθενοφόρο, ματωμένο σεντόνι στο φορείο, υπερπροσπάθεια γιατρών να μείνει στην ζωή και μετά….ο αχανής ήχος …ένα διαρκές σφύριγμα …φίλε μου εδώ τελειώνει η ζωουλα σου… έφυγες όπως ήθελες .. αλλά αν ήθελαν να σε ακολουθήσουν άλλοι ρώτησες; Την οικογένεια σου την σκέφτηκες… Και μετά, μακάβρια άρθρα σε εφημερίδες και ίντερνετ… Πολλά γιατί…χώμα πάνω από το ξύλο που έχει μέσα το σώμα…κλάμα…και επιστροφή στα ίδια… γιατί ρε αδέρφια;; Γιατί;
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΑΛΑΙΤΖΑΚΗΣ
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019