Από την φίλη Μ.Ε. πήραμε για δημοσίευση την ακόλουθη επιστολή:
Αγαπητή ΝΕΑ ΔΡΑΣΙΣ,
Στο γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην Χερσόνησο, πιστοί προσέρχονται να κάμουν το τάμα τους και να προσευχηθουν.
Με δυσκολία φτάνει στα αυτιά τους ή ψαλμωδια, αφού η δυνατή μουσική από γειτονικό μαγαζί μετατρέπει το στομάχι τους σε τύμπανο…Ντουπ… Ντουπ…
Διερωταται κανείς, που πήγε το φιλότιμο και οι αρχές του τόπου, να επιβάλλουν την τάξη.
Για την ηχορύπανση διαβάζουμε ότι Δήμαρχοι σε άλλες περιοχές βάζουν όρια, σεβομενοι τις αντοχές των κατοίκων.
Με όπλο την πίστη σου και την Αγάπη σου για τον τόπο σου, παίρνεις ένα κομμάτι άρτο και κατευθύνεσαι στο κέντρο του θορύβου.
Δεν βρίσκεις τον υπεύθυνο αλλά κάποιο εργαζόμενο.
Του δίνεις τον ευλογημενο άρτο και του λες ότι η Αγία Παρασκευή του ΄χει παράπονο που δεν επέτρεψε στους πιστούς να βιώσουν την μυσταγωγια του εσπερινου.
-“Μα ξέρετε έχουμε 15 άτομα προσωπικό και πρέπει να βγάλουμε τα έξοδα μας”… η απάντηση.
Αυτός είναι ο Θεός της περιοχής, το “Χρήμα”, και με όπλο τη ανεξέλεγκτη μουσική ηχορύπανση, αναζητούν το υψιστο αγαθό.
Σε αντιδιαστολη οι κάτοικοι της Πλάκας που έχουν επαγγελματικά σκάφη, κάνουν δωρεάν μεταφορά των πιστών στον Αγιο Παντελεήμονα, στην Σπιναλογκα, κι ας έχουν αυξηθεί οι τιμές των καυσίμων.
Κάτι ανάλογο γινότανε και για την εορτή της Αναληψεως στην Ντια, αλλά και σε πολλές περιοχές, με τον δικό τους τρόπο.
Απομακρύνεσαι βιαστικά με την σκέψη να μην αναγκαστει ποτέ κανείς να πάει γονατιστος στην Χάρη της.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Μ. Ε.