Μια φορά κι έναν καιρό, τα χρόνια τα παλιά, πριν από τα τέλη της δεκαετίας των ΄60, υπήρχαν τα Μάταλα στη νότια Κρήτη, ένα παραθαλάσσιο χωριό που δεν το ήξεραν πολλοί. Κύριο γνώρισμα του ήταν οι λαξευμένες στο χρόνο σπηλιές, που βρίσκονταν κοντά στην παραλία, που κατά την αρχαιότητα φιλοξενούσαν τάφους προγόνων μας. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 όμως, οι σπηλιές αυτές έγιναν τόπος φιλοξενίας νέων ανθρώπων, που έφταναν στα Μάταλα από πολλές χώρες του κόσμου. Οι νέοι αυτοί ονομάστηκαν Χίπυς και κυνηγήθηκαν από τους χουντικούς που κατέλαβαν στο μεταξύ την εξουσία, αλλά και από τα αυστηρά ήθη της εποχής… Τα λίγα χρόνια πάντως που οι Χίπυς κυριάρχησαν στην περιοχή, έμειναν στην Ιστορία. Και στις μέρες μας, κάθε χρόνο οργανώνεται το Φεστιβάλ των Ματάλων, που είναι κατά βάθος μια απεγνωσμένη προσπάθεια αναβίωσης της περιόδου των Χίπυς. Όμως, για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτούνται προϋποθέσεις που δεν υπάρχουν πια, όπως δεν υπάρχει και η εικόνα της φωτογραφίας (των αρχών του περασμένου αιώνα), που δείχνει πώς ήταν η παραλία των Ματάλων πριν συμβούν όσα συνέβησαν εκεί, από τα “παιδιά των λουλουδιών” κι από όσους εκμεταλλεύτηκαν και εκμεταλλεύονται την φήμη των Χίπυς.