Στην κηδεία του Γιάννη Μαρή ή “Κατσιά” από τα Λιβάδια Μυλοποτάμου, ενός σπουδαίου κρητικού αγωνιστή όπου έδωσε το δικό του δυναμικό παρών κατά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο το 1974, βρέθηκε ο παπά Ανδρέας Κεφαλογιάννης, που στον επικήδειο λόγο του, τόνισε τα εξής:
“Στην ιστορία γράφονται και γίνονται μεγάλοι,
αυτοί που καταφέρανε, ότι φοβούνται οι άλλοι.”
“Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να πούμε το τελευταίο αντίο σε έναν από τους σύγχρονους «300» που πήραν μέρος στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» το μαύρο 1974.
Αξιομακάριστε Γιάννη Μαρή “Κατσιά”,, το μήνυμα της μεγάλης προσφοράς σου στην πατρίδα, ειδικά τα τελευταία χρόνια που ζει η Ελλάδα, είναι πέρα για πέρα επίκαιρο. Μόνο με αγώνες και θυσίες θα μπορέσουμε να σηκώσουμε τον ήλιο λίγο ψηλότερα. Μόνο με διαρκή παρουσία στα χαρακώματα θα αποτινάξουμε τον σύγχρονο ζυγό.
Και συ πριν από 47 χρόνια έδειξες το δρόμο, έχοντας απέναντι σου μαζί με τους συμπολεμιστές σου, τις ορδές του «Αττίλα». Δείξατε με τη στάση σας και την αντίσταση σας ότι όλα είναι εφικτά , κάνοντας δυνατά τα αδύνατα. Κατορθώσατε το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, με την καθοδήγηση του ταγματάρχη Μανουρά και του Παπαμελετίου να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων.
Παλέψατε απέναντι στην πιο μεγάλη προδοσία για τον ελληνισμό. Χαλάσατε μέρος των σχεδίων της προαποφασισμένης, προσχεδιασμένης και αμερικανο-υποστηριζόμενης εισβολής στην Κύπρο. Κι αν είχατε πάει λίγες ώρες νωρίτερα, ίσως η ιστορία σήμερα να έχει γραφτεί διαφορετικά.
Μέλος μιας αποστολής αυτοκτονίας, καταφέρατε να κρατήσετε ψηλά τη ελληνική σημαία, αλλά πάνω από όλα την τιμή αυτή της χώρας και την τιμή της Κρήτης.
Πρέπει να είναι υπερήφανοι οι δικοί σου, οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου, οι χωριανοί σου, για την ηρωϊκή σου συνεισφορά στον αγώνα, για μια Κύπρο λεύτερη, για μια Κύπρο ενωμένη.
Δυστυχώς το τείχος της προδοσίας παραμένει ακόμα όρθιο στη Λευκωσία. Και μόνο όταν πέσει θα ηρεμήσει και η δική σου η ψυχή όπως και των δεκάδων άλλων που πολέμησαν στην Μεγαλόνησο.
Όμως, εκεί στον κάτω κόσμο που θα πας σε περιμένει γλέντι και καλή παρέα.
Εκεί, στην είσοδο του ΑΔΗ θα συναντήσεις τους συμπολεμιστές σου , τον Φθενό απο τις γωνιές τον Χρονιάρη από τα Ανώγεια τον Μπικάκη απο τον Αμπελούζο, τον Γαλανακη από τον άγιο Νικόλαο, τον Καβροχωριανό από την Μονή Μαλεβιζίου, τον Τούλη από το Μάραθο το Γιαννακάκη από τα Χανιά, τον Πρινιανάκη από τους Στόλους και όλα τα άλλα παλικάρια που θυσιάστηκαν, να σύρετε το χορό, να χορέψετε το δικό σας πεντοζάλι. Παρέα όλοι οι ήρωες θα έχετε πολλά να πείτε.
Καλό σου ταξίδι Γιάννη Μαρή και να είσαι βέβαιος ότι η λεβεντογέννα Κρήτη, η μάνα Ελλάδα και η θυγατέρα Κύπρος θα σε τιμούν στους αιώνες των αιώνων.”
“Ένα μεγάλο ήρωα, που εβγάλαν τα Λιβάδια,
απόψε υποδέχονται, του Άδη τα σκοτάδια.
========================================
Καλοστραθιά Γιάννη Μαρή, Κατσιά, μεγάλε άντρα,
που η ιστορία ζωντανό, θα σ’ έχει μια για πάντα.
=============================================
Ότι έκαμες, εγράφτηκε, και μπλιό ντου δε ξεγράφει,
και στα Λιβάδια όποιος ρωτά, μπορεί να ‘ρθει να μάθει.
===============================================
Μόνο περήφανος μπορώ, να πω πως νιώθω τώρα,
ήρωα που σε χαιρετώ, την τελευταία ώρα.
===============================================
Καλοστραθιά εκειά που πας, γενναίε Λιβαδιώτη,
αξέχαστε, αθάνατε, ήρωα, πατριώτη.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα του Μυλοποτάμου που θα τον σκεπάζει αιώνια.