Μπεντενάκι: Η περιοχή της απόλυτης εγκατάλειψης και το χρέος των “αρμοδίων”

Εικόνες εγκατάλειψης, μπορείς να συναντήσεις σε πολλά σημεία της πόλης του Ηρακλείου και όχι μόνο. Αλλά εικόνα απόλυτης και απίστευτης εγκατάλειψης, όπως αυτή που βλέπουμε όλοι στο ιστορικό Μπεντενάκι, αποκλείεται να συναντήσεις οπουδήποτε αλλού!

Το Μπεντενάκι, όπως μπορούμε να διαβάσουμε, κι όπως αφηγούνται οι παλιοί Ηρακλειώτες, ήταν παλαιότερα ο κατ’ εξοχήν (και ο μοναδικός, θα λέγαμε) θερινός χώρος περιπάτου και αναψυχής, για όλους τους κατοίκους του Ηρακλείου, νέους και γέρους, πλούσιους και φτωχούς (εκεί έκανε κάθε πρωί την βόλτα του, όσο ζούσε, και ο αείμνηστος ευεργέτης του Ηρακλείου Ανδρέας Καλοκαιρινός).

Εκεί λειτουργούσαν κέντρα ονομαστά, όπως η Καστέλλα, το Λιμενικό Περίπτερο, κ.α. Τη μεν Καστέλλα, “κατόρθωσαν” οι σύγχρονοι Ηρακλειώτες να την κατεδαφίσουν. Η δε κατεδάφιση του Λιμενικού Περιπτέρου ανατέθηκε στη φθορά του χρόνου.

Εκεί είχε κτιστεί το περίφημο ξενοδοχείο “Ξενία”, που κατόπιν “ωρίμου σκέψεως” εξαφανίστηκε, παραχωρώντας τη θέση του σε μια πλατεία (πάλι καλά, που δεν κτίστηκε κι εκεί κάποια πολυκατοικία).

Όσο για τον χώρο περιπάτου πάνω στο παραλιακό Μπεντένι, απλώς έπαψε να υπάρχει λόγω της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και των ανασκαφών της που έφεραν στο φως τα ίχνη και κάποια ερείπια του πάλαι ποτέ μικρού ναού της Αγίας Αικατερίνης και άλλων κτιρίων που την περιέβαλαν.

Όλο το Μπεντενάκι, απουσία κάθε φροντίδας, έχει παραδοθεί στις ακαθαρσίες και σήμερα δίδει την εντύπωση… απαγορευμένης ζώνης. Καθημερινά περνούν από εκεί χιλιάδες τουρίστες, που προσπαθούν να καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους στο συγκεκριμένο τμήμα της πόλης του Ηρακλείου που χαϊδεύεται από τη θάλασσα, δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης, ενώ το ίδιο ερώτημα απασχολεί πλέον και αρκετούς ντόπιους.

Τα γράφουμε σήμερα όλα αυτά, με αφορμή μια επίσκεψη που έκανε στο Μπεντενάκι ένας νέος πολιτευόμενος, ο κ. Κωνστ. Κεφαλογιάννης, ο οποίος αποχωρώντας έκανε πολύ σωστές δηλώσεις, κάνοντας λόγο για εγκατάλειψη, για αδράνεια, για έλλειψη σεβασμού στην πολιτιστική κληρονομιά μας, κλπ.

Ελπίζουμε (η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία) ότι οι αρμόδιες αρχές, Αρχαιολογία, Δήμος, Περιφέρεια, κλπ., θα θυμηθούν το Μπεντενάκι (εκεί βρίσκεται ακόμα, στη θέση του, δεν το πήρε η θάλασσα!). Και, όπως έχουν υποχρέωση, θα σπεύσουν να γιατρέψουν τις βαθιές πληγές του, που ήδη έχουν αρχίσει να κακοφορμίζουν.

Κ.Τ.