Η Eurovision θα γιορτάσει με καθυστέρηση ενός έτους τα 65χρονά της στην Ahoy Arena του Ρόντερνταμ στις 18, 20 και 22 Μαΐου. Οι δύο ημιτελικοί -η Κύπρος με την Ελενα Τσαγκρινού συμμετέχει στον πρώτο, η Ελλάδα με τη Stefania στον δεύτερο- και ο τελικός θα πραγματοποιηθούν σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, παρουσία μόλις 3.500 θεατών, σύμφωνα με την καθοδηγούμενη από το υγειονομικό πρωτόκολλο απόφαση της ολλανδικής κυβέρνησης. Οι υπεύθυνοι της EBU, δηλαδή του γίγαντα στον οποίο συμμετέχουν 115 τηλεοπτικά δίκτυα από 56 χώρες, συνηθίζουν να λένε ότι το να στήσεις ένα φαραωνικών διαστάσεων ζωντανό τηλεοπτικό σόου, το οποίο μάλιστα φέτος θα περιλαμβάνει και στοιχεία επαυξημένης πραγματικότητας (augmented reality) είναι αγώνας δρόμου με τον χρόνο αλλά και με τα κάθε χρόνο διαθέσιμα μέσα. Φέτος, βάζοντας στην εξίσωση και την πανδημία, μιλούν για έναν αληθινό άθλο, ο οποίος όμως γεννά, όπως κάθε χρόνο, και τα ανάλογα κέρδη.
Ωραία και πάντα ευπρόσδεκτη η ρομαντική σκέψη της πάση θυσία συνύπαρξης εκπροσώπων από 39 χώρες φέτος στην ίδια σκηνή, σαφής και και δεδομένη η μη κερδοσκοπική φύση του διαγωνισμού, όμως το ταμείο λέει πως η Eurovision στοιχίζει πολλά και συνήθως αποφέρει ακόμα περισσότερα. Η ολλανδική τηλεόραση NPO, που ανέλαβε την υποχρέωση να υλοποιήσει τον διαγωνισμό μετά τη νίκη του Ντάνκαν Λόρενς το 2019 στο Τελ Αβίβ -ήταν η πρώτη για τους Ολλανδούς από το 1975- έχει προϋπολογίσει ένα κονδύλι 26,25 εκατ. ευρώ. Παρότι πιο οικονόμοι από τους Ισραηλινούς, που τίναξαν την μπάνκα στον αέρα στήνοντας ένα σόου 30 εκατ. ευρώ, μέρος των οποίων μάλιστα αναγκάστηκε να δανείσει κακήν κακώς η κυβέρνηση στο τηλεοπτικό δίκτυο ΚΑΝ, οι Ολλανδοί έχουν ήδη μπει μέσα.
Η Eurovision είναι μια μοναδική ευκαιρία -λογικό αφού συμβαίνει μία φορά τον χρόνο- να απευθυνθεί κανείς από τηλεοράσεως σε κοινά που είθισται να ζουν και να αναπνέουν στα κοινωνικά δίκτυα.
Θεωρείται, αν μη τι άλλο, επιτυχία της Eurovision το ότι έχει μείνει πιστή στις αρχές της, να φτάνει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ακροατήριο. Αλλωστε, δημιουργήθηκε αφενός ως ένα πείραμα τηλεοπτικής τεχνολογίας, αφετέρου ως ένα Netflix έξι δεκαετίες πριν από το Netflix, δηλαδή ένα μαζικό τηλεοπτικό θέαμα που θα συνιστούσε ταυτόχρονο γεγονός για ανθρώπους ανάμεσα στους οποίους μεσολαβούσαν χιλιάδες χιλιόμετρα. Την έμπνευση για τη δημιουργία της Eurovision λέγεται πως έδωσαν τα 20 εκατομμύρια τηλεθεατές που καθηλώθηκαν από την ενθρόνιση της βασίλισσας Ελισάβετ στις 2 Ιουνίου του 1953, την ισχυροποίησε η ανάγκη των Ευρωπαίων να βρουν συνάψεις και συνδέσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την έβαλε στο τραπέζι ο τότε πρόεδρος της EBU Μαρσέλ Μπεζανσόν. Πάντως, η πρότασή του βασίστηκε εν πολλοίς στην ιδέα του Βρετανού ηθοποιού Μάικλ Μπρίναν, ο οποίος με τη σειρά του άντλησε τεχνογνωσία από το κραταιό ακόμη τότε Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σαν Ρέμο.
Πρώτο Θέμα
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019