Δεν μιλάμε πλέον για κλιματική αλλαγή, αλλά για κλιματική καταστροφή – Πώς η Γη γίνεται αφιλόξενη για τη ζωή

Μέχρι σήμερα, ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει κινηθεί εντός ενός στενού και σταθερού πλαισίου σε ό,τι αφορά τις τιμές θερμοκρασίας. Μέσω της καύσης των ορυκτών καυσίμων, έχουμε πλέον απομακρυνθεί τόσο πολύ από το παρελθόν που είναι λες και έχουμε μεταφερθεί σε έναν τελείως διαφορετικό πλανήτη.

Η τελευταία φορά που έκανε περισσότερη ζέστη από ό,τι σήμερα ήταν τουλάχιστον 125.000 χρόνια πριν, ενώ η ατμόσφαιρα περιέχει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο αιχμαλωτίζει τη θερμότητα, από κάθε άλλη στιγμή εδώ και δύο εκατομμύρια χρόνια, ίσως και περισσότερα.

Από το 1970, η θερμοκρασία της Γης έχει ανέβει ραγδαία και ταχύτερα σε σχέση με κάθε άλλη συγκρίσιμη περίοδο. Οι ωκεανοί έγιναν θερμότεροι με ρυθμό που δεν είχε παρατηρηθεί εδώ και τουλάχιστον 11.000 χρόνια.

«Πραγματοποιούμε ένα άνευ προηγουμένου πείραμα με τον πλανήτη μας», αναφέρει η Χέιχο. «Η θερμοκρασία έχει μεταβληθεί για εμάς μόλις κατά μερικά δέκατα του ενός βαθμού μέχρι στιγμής, με μικρές διακυμάνσεις στην πορεία. Όμως πλέον φτάνουμε σε μια καμπή που δεν έχουμε δει ποτέ ξανά».

Κανείς δεν είναι απόλυτα σίγουρος για την κατάληξη που θα έχει αυτό το τρομακτικό πείραμα αλλά στους ανθρώπους αρέσουν οι προκαθορισμένοι στόχοι και γι’ αυτό, στη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα το 2015, περίπου 200 χώρες συμφώνησαν να περιορίσουν την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη σε «λιγότερο από» δύο βαθμούς Κελσίου, με τον φιλόδοξο στόχο να τη διατηρήσουν στον 1,5 βαθμό. Οι μικρότερες και φτωχότερες χώρες πάλεψαν για την επίτευξη του τελευταίου στόχου, έχοντας επίγνωση της υπαρξιακής απειλής των μη βιώσιμων κυμάτων καύσωνα, των πλημμυρών και της ξηρασίας, που κρύβονταν πίσω από αυτή τη φαινομενικά μικρή αύξηση της θερμοκρασίας.

Guardian – Καθημερινή