Δικαιολογημένα αισθάνονται και φέτος απογοητευμένοι οι ελαιοπαραγωγοί, με τις απελπιστικά χαμηλές τιμές που προσφέρονται για το όντως “χρυσό” προϊόν τους.
Ούτε τα έξοδά τους δεν καλύπτουν οι τιμές αυτές. Κι έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, δίδεται η εντύπωση ότι το ελαιόλαδο ακολουθεί την πορεία της σταφίδας. Μόνο που εδώ δεν θα εκριζωθούν τα ελαιόδενδρα, αλλά θα εγκαταλειφθούν…
Συνεταιριστικές οργανώσεις ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Κι όσες επιμένουν να δηλώνουν παρούσες, ουσιαστικά βρίσκονται εκτός χώρου. Αδυνατούν να κάνουν την παραμικρή παρέμβαση.
Κάποιοι ιδιώτες έμποροι, που παλαιότερα εθεωρούνταν ισχυροί, αν δεν χρεωκόπησαν, φέτος εμφανίζονται εντελώς αδύναμοι και δεν μπορούν να μπουν στην αγορά, αφού τους κυνηγούν τα χρέη. Μαθαίνουμε ότι κάποιοι που “πολυανοίχτηκαν” δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν ούτε τους περισυνούς συνεργάτες τους. Αν αρχίσουν κι εκεί τα “κανόνια”, τότε η κατάσταση θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο!
Τα βλέπουν όλα αυτά οι ελαιοπαραγωγοί, τα ακούνε… Και σφίγγεται η καρδιά τους. Μέχρι πότε θα αντέξουν αυτοί οι άνθρωποι;
Το μόνο που τους απομένει είναι, όσοι τουλάχιστον μπορούν, να πάρουν το λάδι τους από τα ελαιουργεία και να το αποθηκεύσουν στα σπίτια τους, μέχρι να δούμε τί μέλλει γενέσθαι.
Κ.Τ.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019