Ο λεγόμενος τοπικισμός, όταν εκδηλώνεται αυθόρμητα και απονήρευτα, μπορεί να αποδώσει θετικά οφέλη. Όταν όμως συντηρείται και επιστρατεύεται για να διχάσει τοπικές κοινωνίες, δεν είναι απλώς αρνητικός, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε αδικαιολόγητες παρεκτροπές. Κι αν στον κακώς νοούμενο τοπικισμό προστεθούν και τα απωθημένα κάποιων που είδαν τις προσωπικές στοχεύσεις τους να αποτυγχάνουν, τότε δίδεται η αίσθηση πως πάει να επικρατήσει ο παραλογισμός. Το τελευταίο βέβαια δεν συμβαίνει, γιατί ο κόσμος έχει διδαχθεί πολλά στο παρελθόν και πλέον δεν παίρνει στα σοβαρά, ούτε τρομάζει, από άναρθρες κραυγές.
Τα γράφουμε αυτά, με αφορμή κάποιες ομοβροντίες που εξαπολύθηκαν μέσα στο Σαββατοκύριακο, εναντίον του Ηρακλειώτη υφυπουργού Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη, επειδή δήθεν αυτός ασχολείται μόνο με την εκλογική του περιφέρεια και δεν ενδιαφέρεται για την υπόλοιπη Κρήτη.
Ποιοί προκαλούν αυτό το θόρυβο, και πού αποσκοπούν, οι πάντες το αντιλαμβάνονται. Είναι άλλωστε ορατοί δια γυμνού οφθαλμού κάποιοι που χασκογελούν με χαιρεκακία, σαν τον εμπρηστή που πετά το γκαζάκι του μέσα στο πευκόφυτο δάσος για να προκαλέσει πυρκαγιά.
Παλιομοδίτικα και φτηνιάρικα είναι αυτά τα “κόλπα”. Δεν συγκινούν, ούτε μπορούν να απειλήσουν κανένα, ειδικά όποιον κάνει σωστά τη δουλειά του και προσπαθεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
Ας καθήσουν λοιπόν στα αυγά τους οι θορυβοποιοί, που με περίσσιο θράσος καταχτυπούν τους τενεκέδες τους σε ώρες κοινής ησυχίας. Ο κόσμος έχει συχαθεί το κουτόχορτο, απεχθάνεται την ιδιοτέλεια και απομονώνει τους κουτοπόνηρους υποκριτές.
“ΝΕΑ ΔΡΑΣΙΣ”
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019