Διαβάζω στο διαδίκτυο κάποια πομπώδη διακήρυξη γνωστού Αστυνομικού συνδικαλιστή, που κάνει λόγο για τους αγώνες του υπέρ των συναδέλφων του, για το πόσο πάλεψε και… πόνεσε, και για τις θυσίες που έκανε από το πόστο που κατείχε. Ακόμη, τις εκκλήσεις του για ενότητα, σύμπνοια και ανανέωση, αλλά και τον προβληματισμό του επειδή δεν προχώρησε όσο θα ήθελε η συνεργασία μεταξύ των σωματείων.
Όλα τα λέει στη διακήρυξή του ο συμπαθής συνδικαλιστής. Ένα πράγμα μόνο λείπει: Μια κάποια σεμνότητα!
Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν είναι κάπως υπερβολικά όλα τούτα;
Για συνδικαλισμό μιλάμε, και δεν νομίζω πως η όποια προσπάθεια και προσφορά των συνδικαλιστών δικαιολογεί τόση έπαρση!
Κ.Τ.