Ποιός είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε, όταν ανακοινώθηκε πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης θα κρατήσει την έδρα της Θεσσαλονίκης. Χάλασε τον κόσμο ο Χάρης Καστανίδης που μένει εκτός Βουλής, μιλώντας μάλιστα για «εποχή έκπτωσης της πολιτικής»! Είπε ακόμα ότι: «Στο συμβολικό και ηθικό πεδίο έχει μεγάλη σημασία, για λόγους που αντιλαμβάνονται μόνο όσοι διαθέτουν ιστορική συνείδηση του χώρου».
Και επειδή, καλό είναι να ψάχνεις όποιους πολυεπικαλούνται την ηθική και ηθικούς λόγους, ας διαβάσουμε πώς σχολίασε την “οργή Καστανίδη” το iefimerida.gr:
Η επανάσταση του Χάρη
Πρώτον, το Ηθικό πεδίο: Δηλαδή ο κ. Καστανίδης μας λέει ότι όλα καλά αν χάσει κάποιος άλλος εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ την έδρα του, αρκεί να διατηρήσει ο ίδιος τη δική του;
Δεύτερον, Ποια ιστορική συνείδηση του χώρου; Τον κ. Καστανίδη τον διέγραψε από το ΠΑΣΟΚ ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, το 2012, μαζί με άλλους, που καταψήφισαν το δεύτερο μνημόνιο και το PSI. Τον Μάρτιο 2012, ο Χάρης Καστανίδης ίδρυσε μαζί με την Λούκα Κατσέλη το κόμμα «Κοινωνική Συμφωνία» για να ζημιώσουν το ΠΑΣΟΚ. Απέτυχαν παταγωδώς στις εκλογές τον Μάιο του 2012 (0,96%). Στις εκλογές του Ιουνίου 2012 στήριξαν ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, ξαναζημίωσαν το ΠΑΣΟΚ. Τον Αύγουστο 2013 ο Χάρης Καστανίδης «φλέρταρε» με τον Κουβέλη και εντάχθηκε στην αντιμνημονιακή πλέον ΔΗΜΑΡ. Το 2015 ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Παπανδρέου (που τον είχε διαγράψει) και προσχώρησε στο ΚΙΔΗΣΟ. Με στόχο να ζημιώσει εκ νέου το ΠΑΣΟΚ. Με τις διεργασίες που άρχισαν το 2017 για την ενότητα του χώρου, επί Φώφης Γεννηματά, ο κ. Καστανίδης ξαναβρέθηκε στο ΠΑΣΟΚ.
Όταν δηλαδή ο δημοκρατικός κόσμος δεινοπαθούσε, από το 2012 και μετά, για να σώσει την πατρίδα από την καταστροφή, ο κ. Καστανίδης ήταν από την άλλη μεριά. Σήμερα επικαλείται «ιστορική συνείδηση του χώρου».
Το στοίχημα
Αν ο Νίκος Ανδρουλάκης αποφασίσει να αφήσει τον Χάρη Καστανίδη εκτός βουλής μόνο για μια μέρα (όπως υπονόησε), είναι δικαίωμά του, αλλά δεν συμβολίζει τίποτα. Θα συμβολίσει κάτι αν τον αφήσει οριστικά εκτός, ξαναεπιλέγοντας την έδρα της Θεσσαλονίκης. Αυτό είναι ένα στοίχημα Ανδρουλάκη με τον εαυτό του: να επιδείξει αν διαθέτει ηγετική στόφα που θα παράγει πολιτική και σε συμβολικό πεδίο, να τολμήσει δηλαδή το ξεκαθάρισμα από τον αντιμνημονιακό λαϊκισμό. Ευκαιρία να δούμε ποιος διαθέτει την ιστορική μνήμη «του χώρου» και ποια πλευρά θα επιλέξει.