Ο Κώστας Τουρνάς, που τα τραγούδια που έγραψε πριν 50 χρόνια, ακούγονται σαν σημερινά, μίλησε σε τηλεοπτική εκπομπή για την τραπ μουσική, τους συναδέλφους και την καριέρα του, αλλά και τα ψέματα που είχαν γράψει για εκείνον όταν ξεκινούσε την καριέρα του.
«Έγραφα τραγούδια για τις λαϊκές τραγουδίστριες με το ψευδώνυμο “Τ. Κωστής”, δεν ήξεραν πως είμαι εγώ αυτός που γράφει τα τραγούδια. Δεν ήθελα να μαθευτεί και εγώ γιατί ήταν περίοδος φανατική. Τσακωνόντουσαν οι ροκάδες με τους καρεκλάδες, οι λαϊκοί με τους μοντέρνους. Υπήρχε ένα φανατισμός που επηρεάζει. Τώρα είναι αστείο γιατί ένα καλό τραγούδι, είναι καλό τραγούδι πάντα. Ο καλλιτέχνης αγαπιέται μέσω των τραγουδιών του, οι μεγάλοι ερμηνευτές έχουν μεγάλη έγνοια τι θα πουν».
Για την τραπ μουσική, ο Κώστας Τουρνάς σημείωσε: «Μαθαίνω τι θέλει να κάνει (ο νεαρός τράπερ), δηλαδή μου δίνει ένα δείγμα τι πρόκειται να κάνει, ακούω και το τελικό του και λέω το οκ ή όχι. Καταλαβαίνεις ότι όταν αγαπάς τη μουσική, ο μιλητός έμμετρος λόγος είναι μια μορφή μουσικής, αλλά δεν είναι κάτι που αγαπώ εγώ, δε θα το χρησιμοποιούσα ως εκφραστικό μέσο. Είναι προφανές ότι υπάρχει θυμός σε αυτήν τη γενιά. Δεν έχω πει ότι δεν μου αρέσει ο θυμός, αλλά από πού γεννιέται αυτή η τάση; Η τάση να βρίσει, η τάση να το κάνει λίγο επιθετικό, βγαίνει από τον θυμό. Δεν είπα ότι δεν μου αρέσει, για μένα είναι απόλυτα αιτιολογημένη».
Για τους συναδέλφους του είπε: «Αν δεν είχε τραγουδηθεί το ‘Άστην να λέει’ μπορεί να μην είχαμε την εξέλιξη που είχαμε σαν συγκρότημα. Μου αρέσει πολύ ο Νίκος Οικονομόπουλος, είναι απίστευτος, εξαιρετικός. Ο Ρέμος έχει εξαιρετική ικανότητα, δεν ξέρω ποιον θα ακούμε σε 20 χρόνια. Δεν τρελαίνομαι για ερωτικούς στίχους και καψούρα, δεν με αφορά αυτό. Όταν μου ζήτησε η Καίτη Γαρμπή να της γράψω τραγούδια, το έκανα μέσα σε λίγες ώρες. Το πρώτο που της έγραψα ήταν το “Μη με συγκρίνεις”. Έγραψα στην Καίτη Γαρμπή το τραγούδι ‘Και αν ξυπόλητη χορεύω’ γιατί είχε νέα σχέση. Το τραγούδι ‘Ο Αχιλλέας από το Κάιρο’ δεν το έγραψα απαραίτητα για τον Γιώργο Μαρίνο, ήταν γύρω από αυτόν. Για έμενα η αποδοχή προς έναν άνθρωπο είναι να αισθάνομαι πως δικαίως να υπάρχεις χωρίς αρνητική επέμβαση από έμενα».