Οι νέοι ανέκαθεν έχουν μέσα τους το σπέρμα και τη φλόγα του ξεσηκωμού. Και από τους νέους έχουν ξεκινήσει όλες οι επαναστάσεις.
Στην εποχή μας, δεν έπαψαν να υπάρχουν προβλήματα που απασχολούν τα νέα παιδιά. Όμως, κάποιες σύγχρονες “επαναστάσεις”, έχουν μέσα τους αυτοκαταστροφικά στοιχεία. Όπως, για παράδειγμα, η συνήθεια των καταλήψεων στα σχολεία. Που συνήθως συνοδεύονται από αιτήματα που μόνο σοβαρά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν…
Θα μπορούσαν οι καταλήψεις να χαρακτηριστούν σαν ένα άξιο προσοχής κοινωνικό φαινόμενο, αν αποφασίζονταν και υλοποιούνταν με διαφορετικό τρόπο από εκείνο που έχει επικρατήσει.
Όλοι γνωρίζουν, πως οι καταλήψεις επιβάλλονται από κάποιες ελάχιστες μειοψηφίες. Μαζεύονται πέντε – δέκα μαθητές, αγοράζουν ένα λουκέτο και μια αλυσσίδα και κλείνουν την είσοδο του σχολείου, αποκλείοντας την είσοδο στους υπόλοιπους 200 – 300 μαθητές…
Δεν θα αναλύσουμε εδώ το συγκεκριμένο φαινόμενο. Αυτό είναι υποχρέωση άλλων φορέων.
Εμείς, μια μόνο άποψη θα μεταφέρουμε, που συζητείται κατά κόρον αυτές τις μέρες:
Επιτυχημένος υπουργός Παιδείας μπορεί να θεωρηθεί μόνον εκείνος που θα κατορθώσει να εξαλείψει το καταστροφικό φαινόμενο των καταλήψεων στα σχολεία και να διασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία τους.
“ΝΕΑ ΔΡΑΣΙΣ”
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019