Το σχόλιο του Στ. Θεοδωράκη για τους Ολυμπιακούς

Οι Γάλλοι τόλμησαν. Για πρώτη φορά μια τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων πραγματοποιήθηκε έξω από τα ασφαλή όρια ενός σταδίου. 

Ο Μακρόν έβγαλε την γλώσσα σε κάθε είδους κουκουλοφόρους που απειλούσαν πότε εκ μέρους του Αλλάχ και πότε του Πούτιν. Και ο Σηκουάνας έγινε το σύμβολο μιας Ευρώπης που δεν πρέπει να φοβάται.

Εμπνευσμένη και η δουλειά του σκηνοθέτη της τελετής, Τομά Ζολί. Επαιξε με τις σκαλωσιές της Παναγίας των Παρισίων, έβαλε τους μέταλ Gojira να ερμηνεύσουν ένα επαναστατικό τραγούδι και μοίρασε ρόλους σε όλους τους σταρ – από τον Καρλ Λιούις και την Νάντια Κομανέτσι ως τον Ζιντάν και την Σελίν Ντιόν.

Αν έδινε και λίγο χρόνο στην αγροτική Γαλλία – πως ο δικός μας ο Παπαϊωάννου έβαλε το Ντάτσουν με τα καρπούζια; 

Θα αποκτούσαν όλα ένα πιο πραγματικό μέγεθος. Για το κρασί αγαπήσαμε τους Γάλλους και όχι μόνο για τα σαλόνια μόδας. 

Ξεχείλιζε από μοντερνιές η πασαρέλα στην παριζιάνικη γέφυρα, λες και κάναμε διαγωνισμό «διαφορετικότητας»… για να δούμε πώς θα αντιδράσουν οι τηλεθεατές στα πέρατα του κόσμου.

Και δεν κατανοώ γιατί εξόρισε τον Αστερίξ. Ούτε ένα πέρασμα; Εκεί δε που ενώθηκε η ορχήστρα της Γαλλικής Ρεπουμπλικανικής Φρουράς με την υπέροχη Άγια Νακαμούρα, είπα «να τώρα θα βγει και ο Οβελίξ» αλλά… τίποτα!

Εστω και έτσι όμως, ας βγάλουμε το καπέλο στους Γάλλους. 

Βάλανε τον πήχη πολύ ψηλά! 

Vive la France!