Ο εμπειρότατος πρέσβης ε.τ. Χρήστος Ζαχαράκις έγραψε ένα πολύ καλό άρθρο στην “Καθημερινή”, με αφορμή το θάνατο του πρώην γερουσιαστή Πολ Σαρμπάνη. Αξίζει να αναδημοσιεύσουμε ένα απόσπασμά του. Τα λέει όλα!
Είχα την τιμή και την τύχη να γνωρίσω και να συνεργασθώ στενά με τον ομογενή γερουσιαστή Σαρμπάνη, της πολιτείας Μέριλαντ των ΗΠΑ, από τις πρώτες ημέρες της πρεσβευτικής θητείας μου στην Ουάσιγκτον και επί τακτικής εβδομαδιαίας βάσεως καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετούς εκεί παραμονής μου.
Επρόκειτο αναμφίβολα για πολιτικό ευπατρίδη της πολιτικής και για προσωπικότητα ιδιαίτερου πολιτικού και ηθικού κύρους, εξαιρετικής σοβαρότητος και μετριοπάθειας, με συνακόλουθη βαρύνουσα και αποφασιστική επιρροή μεταξύ των συναδέλφων του στη Γερουσία. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, όπως επιβεβαίωσα σε πλείστες περιπτώσεις συν τω χρόνω, πολλοί εξ αυτών από τους οποίους έκρινα χρήσιμο να ζητήσω τη θετική ανταπόκρισή τους, στα κατά περίσταση αιτήματά μας, με διέκοπταν πριν καν αναπτύξω την όποια επιχειρηματολογία μου, λέγοντας ότι τους είχε ήδη ενημερώσει ο Σαρμπάνης, τον οποίον στα θέματα ειδικότερου ελληνικού ενδιαφέροντος ακολουθούν «με κλειστά μάτια».
Ημουν έκτοτε, και εξακολουθώ φυσικά να είμαι, ανεπιφύλακτα πεπεισμένος ότι ο Σαρμπάνης αποτέλεσε για πολλές δεκαετίες την ψυχή και τη ραχοκοκαλιά του λεγόμενου ελληνοαμερικανικού λόμπι στο πλαίσιο του αμερικανικού νομοθετικού σώματος, όπως, θα πρέπει να τονισθεί, υπήρξε ανάλογος υπέρμαχος πυλώνας και απολογητής των ελληνικών συμφερόντων στους κύκλους των διαδοχικών αμερικανικών προεδρικών διοικήσεων ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, έστω και αν ο τελευταίος δεν μπόρεσε για καιρό να αποφύγει την ιδιοτελή, καιροσκοπική και μυωπική μικρότητα της ελλαδικής πολιτικής, και όχι μόνον, τάξεως.